Το σπίτι ξεστολίστηκε, τα χριστουγεννιάτικα μαζεύτηκαν και βρήκαν και πάλι τη θέση τους στο πατάρι, η προσμονή για τον ερχομό των εορτών έχει γίνει πια μια ανάμνηση, όπως και οι ατελείωτες στιγμές με φίλους εντός και εκτός σπιτιού. Τα γλυκά μόνο μένει να τελειώσουν, γιατί κουραμπιέδες, μελομακάρονα και σοκολατόπιτες μας... ταλαιπωρούν ακόμα. Ε τι... να τα αφήσουμε να χαλάσουν; Να τα πετάξουμε; Κρίμα είναι!
Το "Αν όλα τα παιδιά της γης" είναι ένα πολύ αγαπημένο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, από τα πρώτα post που κάναμε σε αυτό το blog.Κάθε φορά που το διαβάζουμε μας αρέσει περισσότερο. Ένα άλλο εξαιρετικό έργο του ποιητή το απόσπασμα από το ποίημα "Αναφυλλητό"..
Ας κλείσουμε την ημέρα μας με τον μοναδικό Robbie να μας ταξιδεύει σε έναν τόπο κάπου πέρα από τη θάλασσα..
Ένα σχόλιο που άκουσα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο για τα "σαν σήμερα" περιστατικά στάθηκε η αφορμή για αυτή την αναφορά στον Bob Marley.
Εύκολη, γρήγορη και ιδιαίτερα νόστιμη.. ιδανική για κινηματογραφικές βραδιές στο σπίτι όπως η αποψινή.
Μετά τη χαρά που μου έδωσε το Junior Secret Santa 2016 (η μυστική χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή για παιδικά δωράκια), δεν μπορούσα να αντισταθώ σε άλλη μία ανταλλαγή. Αυτή τη φορά ο σκοπός ήταν η ανταλλαγή γεύσης. Ναι, καλά διαβάζετε! Όλες οι συμμετέχουσες ανταλλάξαμε ή ακόμα ανταλλάσουμε - κάποια δέματα δεν έφτασαν ακόμα στον προορισμό τους - γεύσεις!
Σπιτικές λιχουδιές ή άλλα αγοραστά εδέσματα και τοπικά προϊόντα μπήκαν σε σακουλάκια και κουτάκια και ταξίδεψαν. Είτε μακριά είτε κοντά, ολοκληρώνοντας το ταξίδι τους έφτασαν στα χέρια των παραληπτριών τους και τους (μας) οδήγησαν σε νέα γευστικά μονοπάτια.
Ανθρώπινες Σχέσεις. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή όλων των ανθρώπων. Όλη μας η ζωή είναι σχέσεις, οικογενειακές, ερωτικές, φιλικές, συναδελφικές. Για να υπάρξει μια τέτοια κατάσταση απαιτούνται τουλάχιστον δύο άνθρωποι οι οποίοι καλούνται να «δώσουν» ο ένας στον άλλον, οπότε και να «πάρουν».
Στιλιστική πρόταση: Παίζουμε με τριχρωμίες, ένα χρώμα έντονο και ένα πιο διακριτικό, κρατώντας ως βάση ένα ουδέτερο χρώμα, όπως το μαύρο. Η εμφάνιση είναι απλή αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερη.
Τόσο καιρό το ακούω στο ραδιόφωνο και κάθε φορά κάνω την ίδια σκέψη. Ποιο τραγούδι είναι; Πολύ μ' αρέσει! Και κάθε φορά δεν το συγκρατώ για να το ψάξω. Μέχρι σήμερα.
Μια εβδομάδα πριν η καλή και πολυτάλαντη φίλη μας, που είναι πια μόνιμη ανταποκρίτρια του maresei, με αφορμή τα γενέθλιά της οργάνωσε μια μικρή γιορτή στο σπίτι της, ετοίμασε πολλά νόστιμα εδέσματα για τους φίλους της (δηλαδή για μας) και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της και τις συνταγές της. Ας της ευχηθούμε για ακόμη μια φορά Χρόνια Πολλά και ας διαβάσουμε όσα μας έγραψε...
Μια γλυκιά διασκευή του αγαπημένου μας Diamonds της Rihanna από μια 17χρονη μουσικό, τραγουδίστρια και τραγουδοποιό από την Πάτρα. Το όνομα αυτής Βασιλική Μουρίκη.
Η Βασιλική ζει το όνειρό της! Και εμείς χαιρόμαστε πολύ γι αυτό!
Όταν έχεις στο ψυγείο σου βαζάκια όλων των μεγεθών με σπιτική μαρμελάδα μανούλας από ροδάκινα που έχεις μαζέψει με τα χεράκια σου, είναι δυνατόν να μη γίνει η πάστα φλώρα το αγαπημένο σου γλυκό;
Είναι μερικά τραγούδια που δεν τα χορταίνουμε ποτέ κι όσες φορές κι αν τα ακούμε μας φτιάχνουν τη διάθεση.
Δε χρειάζεται να είναι μια ιδιαίτερη περίσταση για να κάνουμε κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητά μας.
1. Αυτό που είναι, είναι.
2. Εγώ είμαι αυτός που είμαι.
3. Εσύ... είσαι όπως είσαι.
Εκτός από αγαπημένα και πεντανόστιμα μανιταράκια, μια βόλτα στο δάσος μπορεί να κρύβει και άλλες εκπλήξεις... πιο άγριες!
- Χάρτινες μπάλες είχαμε (είχαν ξεμείνει από το στολισμό του γάμου)
- χαρτόνι βρίσκεις εύκολα,
- το ίδιο και κορδέλες,
- κόλλα για το χαρτόνι και ψαλίδι για σχέδια έχει η μητέρα στα καλλιτεχνικά της,
- συρραπτικό και διακορευτής υπάρχουν στο γραφείο του σπιτιού
- πετονιά έχει πάντα ο ψαράς της οικογένειας,
- κολλητική ταινία διπλής όψης υπάρχει στην εργαλειοθήκη του σπιτιού
Άρα τα υλικά είναι όλα διαθέσιμα και η εργασία αρχίζει...
Τοπίο άγριο, έρημο, μελαγχολικό για αυτοσυγκέντρωση και περισυλλογή στη Βελίκα... ή χρωματιστό, ζωντανό και ξένοιαστο καλοκαιρινό τοπίο;
Πολλά coffee tables βλέπω και μ' αρέσουν κι αν έπρεπε να διαλέξω δεν ξέρω τι θα έκανα. Καταλήγω ότι το θέλω λιτό και όχι πολύ μεγάλο, να μην "μπουκώνει" ο χώρος. Σίγουρα πάντως η επιλογή του coffee table είναι καθοριστική για την τελική εικόνα του σαλονιού. Γι' αυτό και είναι ένα θέμα που απαιτεί προσοχή κατά την επιλογή του, ειδικά αν έχεις σκοπό να αφιερώσεις ένα όχι και τόσο αμελητέο ποσό για την αγορά ή την κατασκευή του.
Και μιλάω εκ πείρας. Πριν κάποια χρόνια μαζί με τα υπόλοιπα έπιπλα του σαλονιού (μέγα λάθος που τα διαλέξαμε όλα μαζί, είναι πολύ ταιριαστά!), διαλέξαμε κι ένα τραπέζι που εξακολουθεί να μου αρέσει πολύ και να ταιριάζει στο σαλόνι μας και έχει και αποθηκευτικό χώρο από κάτω και έχει και ροδάκια για πιο εύκολη μεταφορά... και η τιμή του ήταν τσουχτερή... αλλά σήμερα σίγουρα δε θα το διάλεγα. Κάπως μεγάλο μου φαίνεται και παρά την απίστευτη πρακτικότητά του, νομίζω πως κλείνει λίγο τον χώρο.
Τι θα διάλεγα όμως; Και τι θα διαλέξω όταν (αν ποτέ) έρθει η ώρα της αντικατάστασης;
Παρακάτω ξεχώρισα κάποιες επιλογές που μου τράβηξαν την προσοχή με την πρώτη ματιά!
Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.
Πόσο καλά μπορεί να αποτυπωθεί μια εικόνα, πόσο καλή και πόσο πλήρης μπορεί να είναι μια ζωγραφιά με ένα μολύβι; Ίσως όσο πλήρης είναι η φωτογραφία που βλέπουμε παραπάνω; Και όσο αυτή που βλέπουμε παρακάτω..
Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε. Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά.
Νίκος Καζαντζάκης (1883 - 1957)
"People like us,
we don't need that much
just someone that starts,
starts the spark in our bonfire hearts.."
Από την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο πρόσεξα τους παραπάνω στίχους. Όλο έλεγα θα το ψάξω και όλο το αμελούσα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και πλέον μπορούμε να το ακούσουμε παρέα, ως ακόμη μια γλυκιά υπενθύμιση του τι έχει πραγματικά αξία για εμάς και τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς.
