Είναι το ποτό του καλοκαιριού, της άνοιξης και για μερικούς και του χειμώνα και του φθινοπώρου. Κανένα άλλο αλκοολούχο ποτό δεν έχει τόσο μεγάλη ζήτηση από μεγάλους και μικρούς σε ηλικία αλλά και σε εμπειρία στο αλκοόλ.

Τι είναι όμως αυτό το ποτό που έχει κυριεύσει όλον τον κόσμο και αποτελεί την πιο συχνή επιλογή μας όταν αποφασίζουμε να βγούμε από το σπίτι; Άραγε γνωρίζουμε το βιογραφικό της ή απλά την καταναλώνουμε για να ξεδιψάσουμε ή και για να αρχίσουμε τα αναίτια χαμόγελα; Μην στενοχωριέστε... Ας αρχίσουμε το μάθημα για να είμαστε πότες αλλά και γνώστες!

Αυτές οι κολοκύθες ήταν παρατημένες και κατασκονισμένες σε ένα ξεχασμένο ράφι στο μανάβικο της γειτονιάς, ποιος ξέρει για πόσο καιρό;

Σε μια παλιά αποθήκη υπάρχει ένα ξύλινο βαρέλι, στο οποίο κάποτε οι αγαπημένοι σου πρόγονοι έβαζαν κρασί. Τώρα κανείς δεν του δίνει σημασία, ρημάζει μόνο του στη γωνιά του και τα χρόνια περνούν. Αυτό όμως δεν το βάζει κάτω. Ελπίζει σε μια αναπαλαίωση και σε επαναχρησιμοποίηση. Εκλιπαρεί για ένα σου βλέμμα και μια θέση στο σαλόνι σου. Και εσύ αρνείσαι πεισματικά, περνάς δίπλα του και δεν το βλέπεις καν...

Το 2016 μπήκε φωτεινά και είδαμε κιόλας άσπρες μέρες!

Για πότε  ήρθε το φθινόπωρο... για πότε μπαίνει και ο τελευταίος μήνας! Σε λίγο θα αρχίσουμε το στόλισμα! 

Μέχρι τότε όμως ας έχουμε έναν υπέροχο Νοέμβριο! Ας χαιρόμαστε την κάθε μέρα του μήνα! Ο καιρός κρατάει ακόμα ευτυχώς! Οι βόλτες συνεχίζονται... Ας βλέπουμε τα πράγματα θετικά και αισιόδοξα! 

Για τα πάρκα του Λονδίνου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχετε ακούσει πολλά. Για το πόσο όμορφα είναι, πόσο μεγάλα, πόσο πράσινα, πόσο κόσμο έχουν...

Εσείς γνωρίζετε τους Speakeasies; 

Τι καλό θα ετοιμάσουμε απόψε; Η απάντηση είναι η εξής: Εύκολα, γρήγορα και νόστιμα ψωμάκια που έχουν μια διακριτική γλυκιά γεύση και θυμίζουν τα αγαπημένα θεσσαλικά σιμίτια των παιδικών μου χρόνων. 

Τι θα λέγατε να ακούσουμε παρέα ένα από τα κομμάτια που έχει γράψει η Μόνικα ως μουσική επένδυση της θεατρικής παράστασης «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παρουσιάζεται στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου σε σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη και μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου;

Τρεις φωνές σε ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι.

Τελικά ο Άγιος Βασίλης δε μας άφησε παραπονεμένους! Ήρθε!!!

Σας είπαμε ξανά ότι αυτό ήταν το καλοκαίρι των βαπτίσεων για την παρέα του maresei. Όχι μόνο γιατί γίναμε μάρτυρες σε αρκέτες βαπτίσεις, αλλά και γιατί σε τρεις από αυτές είχαμε ενεργό ρόλο και συμμετοχή, είτε ως γονείς είτε ως νονοί είτε ως βοηθοί των πνευματικών γονέων. Και στις τρεις πάντως περιπτώσεις βάλαμε τα χεράκια μας για τη δημιουργία του "βαπτιστικού πακέτου".

Έχουμε ήδη μοιραστεί μαζί σας τη βάπτιση του Αχιλλέα και σήμερα σειρά έχει αυτή του Φίλιππου που έλαβε χώρα στις 12 Ιουλίου. Αλλάς ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή..

Με αφορμή την παρουσία μου στη Θεσσαλονίκη, αποφασίσαμε - με την αγαπητή φίλη Σοφία Τ.- να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων φτιάχνοντας το πρώτα μελομακάρονα για το 2013.

Αυτή τη φορά στην κουζίνα μπήκε η μαμά μιας αγαπημένης φίλης, γνώριμης εδώ στο maresei από άρθρα περί αγάπης και ομορφιάς, και μας έφτιαξε μια φανουρόπιτα ή αλλιώς ένα κέικ νηστίσιμο για να είναι στο πνεύμα των ημερών. Ωστόσο δεν πρόκειται για την πιο συνηθισμένη φανουρόπιτα. Η προσθήκη cranberries και γλάσου είναι η αιτία της μετάλλαξης της κλασικής φανουρόπιτας σε μια αντίστοιχη πιο σύγχρονη. Τελικά μάλον όλοι στην παρέα έχουμε αδυναμία στα cranberries και τα χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά στις συνταγές μας.

Ακολουθεί η αφήγηση μίας πολύ ωραίας καλλιτεχνικής εμπειρίας που οι αγαπημένοι φίλοι μας, Χάρης και Χρύσα, είχαν την τύχη να ζήσουν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας (28/2 – 3/3). Στις γραμμές παρακάτω, δεν θα βρείτε ούτε μία αναφορά σε ταραμοσαλάτα, χταποδάκι, χαρταετό ή κούλουμα.

Ας κλείσουμε την ημέρα μας με το τραγούδι που ακούγεται στο κλείσιμο της ταινίας Kill Bill 2 του Ταραντίνο.

Καλή μας νύχτα!

Μια γλυκιά διασκευή του αγαπημένου μας Diamonds της Rihanna από μια 17χρονη μουσικό, τραγουδίστρια και τραγουδοποιό από την Πάτρα. Το όνομα αυτής Βασιλική Μουρίκη.

Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..

Τι καλό θα φτιάξουμε σήμερα; 

Η απάντηση έρχεται από τη μητέρα που συνεχίζει τους πειραματισμούς στην κουζίνα και μας φτιάχνει κουλουράκια καρότου με αλεύρι ολικής άλεσης, χωρίς ζάχαρη, ελαφριά και υγιεινά για να συνοδεύουμε τον καφέ, το γάλα ή το τσάι μας χωρίς τύψεις!

Το wallpaper του Μαρτίου είναι έτοιμο! Μια από τις αγαπημένες μας φωτογραφίες φτάνει στις οθόνες όλων μας και μας φέρνει κοντά!

Τα μεσάνυχτα δε διαρκούν για πάντα 
Το σκοτάδι γίνεται φως

"Αν νομίζεις ότι είσαι πολύ μικρός για να κάνεις τη διαφορά... προσπάθησε να κοιμηθείς με ένα κουνούπι στο δωμάτιο".
- Δαλάι Λάμα

Ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στην κουζίνα είναι τα διάφανα γυάλινα βάζα που γεμάτα με μπαχαρικά, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, καφέ, καρπούς... αποτελούν ένα από τα διακοσμητικά στοιχεία των ραφιών και γενικότερα του χώρου της κουζίνας.

Η ιδέα για τις ντυμένες κρεμάστρες είναι παλιά. Εμένα πρώτη φορά με επισκέφτηκε στα 17-18 βλέποντάς τη σε κάποιο περιοδικό ως "αναμόρφωση της ντουλάπας σε μια πιο ρομαντική εκδοχή". Ξάφνου όλες οι κορδέλες που έβρισκα κατά καιρούς στο σπίτι έντυναν το πάνω ή το κάτω μέρος κάθε κρεμάστρας που είχα στη ντουλάπα μου. Ιδιαίτερα στη φοιτητική μου ντουλάπα σχεδόν δεν υπήρχε κρεμάστρα που να μην ήταν "ρομαντική".