Τώρα που το καλοκαίρι πέρασε και μαζί οι θαλασσινές μας περιπλανήσεις, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στα βουνά και τα λαγκάδια, στη φύση, στα δάση, σε μέρη όμορφα που αξίζει να επισκέπτεσαι όσο πιο συχνά μπορείς.

Μια γλυκιά μουσική καλημέρα.. για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα!

και βρίσκονται στην πρωτεύουσα ή στα πέριξ...

Μπανάνες, μήλα, ρόδια, μανταρίνια, κάστανα... δίνουν χρώμα στην κουζίνα και πολλά θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό μας!

Καλή μας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Είναι η δεύτερη εβδομάδα του φθινοπώρου και ώρες ώρες μας κακοφαίνεται. Ειδικά όσους δε βρισκόμαστε σε παραθαλάσσιο μέρος και η ιδέα για ένα τελευταίο σαββατοκύριακο στη θάλασσα απομακρύνεται...

Τι θα λέγατε να ακούσουμε παρέα ένα από τα κομμάτια που έχει γράψει η Μόνικα ως μουσική επένδυση της θεατρικής παράστασης «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παρουσιάζεται στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου σε σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη και μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου;

το γιατρό, το κακό, τη λύπη, ό,τι δυσάρεστο και ζόρικο το κάνει πέρα...

Ένα βίντεο που δεν είναι video clip, δεν είναι trailer... Είναι όμως ένα από τα πιο ωραία βίντεο που έχουμε δει. Είναι το βίντεο που πρέπει όλοι να βλέπουμε στο ξεκίνημα της μέρας μας.

Το πασχαλινό τραπέζι είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το τραπέζι των Χριστουγέννων. Συνήθως η διακόσμηση είναι πιο λιτή και το συνολικό ύφος του τραπεζιού πιο ανάλαφρο.. Εξάλλου δε λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι για την πόλη και το Πάσχα για το χωριό;

Είναι σίγουρα το καλύτερο banoffee που έχω φάει! Το μόνο banoffee που θέλω να γευτώ και να ξαναγευτώ και να ξαναγευτώ... Το έφτιαξε η φίλη Εύη με όλη της τη μαεστρία
και με απόλυτη επιτυχία κατά γενική ομολογία! Η συνταγή όμως ανήκει στον σεφ Βάιο Πρίντζα και του αξίζουν συγχαρητήρια!

Το εκπληκτικό με αυτό το banoffee είναι πως έχει τρομερή ισορροπία στη γεύση, δεν είναι πολύ γλυκό και δε σε λιγώνει. Αυτό βέβαια σημαίνει πως πρέπει να βάλεις όριο από μόνος σου στο πόσο θα φας. Αυτό δεν πρόκειται να σε σταματήσει :)

Xθες η μητέρα έφτιαξε κουραμπιέδες και μελομακάρονα και μύρισε το σπίτι Χριστούγεννα! 

Τι ωραία μελωδία!

"..Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility.."

Μην πάει ο νους σας στο γνωστό μυθιστόρημα της Ρόζαμουντ Πίλτσερ... Είναι εποχή που στις παραλίες της Λάρισας, μετά τις μεγάλες φουρτούνες του χειμώνα, βρίσκεις υπέροχα κοχύλια, πραγματικά κοχύλια που τα βγάζει η θάλασσα και τα μοιράζει απλόχερα στους περιπατητές της παραλίας.

Πάλι τελείωσε το καλοκαίρι; Πώς γίνεται αυτή η εποχή να κρατάει τόσο λίγο; Έτσι νιώθω τουλάχιστον, πως είναι η μικρότερη εποχή, πως περνάει τόσο γρήγορα, πως δεν τη χορταίνω ποτέ. Δε χορταίνω τη θάλασσα, την ξενοιασιά, τη χαλάρωση... 

Ας αυξήσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε και ας ακολουθήσουμε την προτροπή των Minor Project:

"..I want you cool,
I want you to live your life in colors.."

Είναι κάποια πράγματα απλά, μικρά καθημερινά που συμβαίνουν πιο συχνά τα σαββατοκύριακα σε σχέση με τις καθημερινές. Για παράδειγμα, ένα καλό πρωινό, ένα ιδιαίτερο φαγητό, το καθάρισμα του σπιτιού, η εβδομαδιαία εξόρμηση στο super market, μια συνάντηση με φίλους, μια ταινία στο σινεμά ή στον καναπέ...

Άλλες από αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να είναι βαρετές υποχρεώσεις, μέρος της ρουτίνας μας και άλλες ευχάριστες στιγμές γεμάτες ενδιαφέρουσες συζητήσεις, συναισθήματα θαλπωρής και συνωμοτικά χαμόγελα.

Άλλο ένα παιχνίδι που προσφέρεται τόσο για καλοπέραση μικρών μεγάλων όσο και για μεταφορά.

Το γνωστό σε όλους μας domino που δέχθηκε ο Φίλιππος ως δώρο στα γενέθλιά του από μια έμπειρη μαμά, προσαρμοσμένο στην ηλικία του! Domino με ζωάκια!

Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..

Για αυτήν την προσπάθεια αφορμή στάθηκε η φωτογραφία μιας ομολογουμένως πολύ εμφανίσιμης σαλάτας, για την οποία τα σχόλια ήταν απόλυτα θετικά! Δροσερή, νόστιμη, ελαφριά, θρεπτική, πρωτότυπη! Τόσα σχόλια για μία σαλάτα και να μην τη δοκιμάσω; Ε όχι!

Μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον αυτό ήταν το αγαπημένο κομμάτι της μικρής μου φίλης, που ακούει στο όνομα Μελίνα. Το άκουσα νωρίτερα, τη σκέφτηκα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Ανεβάστε την ένταση, πατήστε play και...1,2,3...αφεθείτε στον ρυθμό του. Προσοχή όμως, γιατί είναι εθιστικό ;-)

Σας είπα ότι θα σας δίνω κάθε μέρα και μια συνταγή και φυσικά τώρα που κοντεύω τα 30 έχω έναν επιπλέον λόγο να κρατάω το λόγο μου. Ωρίμασα βλέπετε λίγο περισσότερο εδώ και μία εβδομάδα και μία μέρα. 

Το ότι βρισκόμαστε στη Μεγάλη εβδομάδα και μάλιστα σε μέρες νηστείας δε σημαίνει πως δεν μπορούμε πια να καλούμε κόσμο στο σπίτι ή να τρώμε εμείς νόστιμες λιχουδιές και μάλιστα γρήγορα και εύκολα...

"Κορίτσι μου αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή". Τη θυμάμαι αυτή τη φράση να τη λέει η γιαγιά μου από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Και την έλεγε βλέποντας ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου με Νίκο Ξανθόπουλο, Βασιλάκη Καΐλα, Μάνο Κατράκη και λοιπούς πρωταγωνιστές της εποχής, σειρές του Νίκου Φώσκολου, ιστορίες σε εκπομπές της τηλεόρασης... Την κορόιδευα αυτή τη φράση και την περιγελούσα... Κι όμως...

Ακριβώς αυτή ήταν η ατάκα - σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τις Χάρτινες Μνήμες. Δικαίως.

Μετά τη χθεσινή αποκάλυψη των γλυκών cupcakes, σειρά έχουν τα αλμυρά και ιδιαίτερα πρωτότυπα cupcakes με hot dog. Οι φίλοι μου ξέρετε τρώνε αρκετά και εμένα μ' αρέσει πάντα να τους ετοιμάζω ωραίες λιχουδιές.

Μέρα που είναι δεν μπορούμε να μην απολαύσουμε ένα τόσο όμορφο, τρυφερό και ατμοσφαιρικό ύμνο στη γυναίκα.