Tα Χριστούγεννα είναι προ των πυλών και οι περισσότεροι απολαμβάνουμε τα σπίτια μας στολισμένα! Τι λέτε να δούμε παρέα και τα αποτελέσματα της 3ης αποστολής των Christmastreestas. 

Επανέρχομαι με τραγούδι. Γιατί εγώ μπορεί αυτές τις κοπελιές να τις έχω παρεξηγημένες, πολύ μάλιστα, αλλά να που ποτέ μη λες ποτέ γιατί συμβαίνει κάτι σαν 20 φορές την ώρα.

στο πιο κοντινό ποτάμι...

Μια βόλτα στη φύση αυτή την εποχή μπορεί να κρύβει μια σειρά από πανέμορφες εκπλήξεις! Πράσινο σε όλες τις αποχρώσεις, λουλούδια ανθισμένα, λιβάδια ολόκληρα... να μη σταματάς να τα κοιτάς... να μη χορταίνεις να τα περπατάς...

Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.

Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας έφτασε. Ώρα να γιορτάσουμε ακούγοντας το κομμάτι που μας πρότεινε η Χρύσα..

Σήμερα μπαίνουμε στην κουζίνα και φτιάχνουμε πεντανόστιμα soft cookies με τριμμένους ξηρούς καρπούς και μαύρη σοκολάτα.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό και έντονα χορευτικό κομμάτι στο κλίμα της ημέρας!

Τα αυγουλάκια μας είναι έτοιμα και φέτος. Βαμμένα με κόκκινη μπογιά και κηρομπογιές. 

Και επειδή η ημέρα ξεκίνησε αισιόδοξα με τη μελωδική φωνή της Μαριέττας Φαφούτη, ας συνεχιστεί και έτσι, αισιόδοξα και φωτεινά.

Κι αν σας αρέσει το λευκό και το προτιμάτε ακόμα και τα Χριστούγεννα, σας έχουμε μια διαφορετική πρόταση για scadinavian χριστουγεννιάτικο ντεκόρ.

Τι ξεχωρίζουμε; Το "le sac en papier", τα πανέμορφα ξύλινα ταρανδάκια και τα στοιχεία της φύσης στο σπίτι.

Η πρόσφατη πτώση θερμοκρασίας στάθηκε η αφορμή για ανασκαφές στη ντουλάπα. Κασκόλ, χοντρά μπουφάν, μπότες, πουλόβερ, βγήκαν όλα στην επιφάνεια. Ντυνόμαστε χοντρά λοιπόν για να κυκλοφορούμε άνετα εντός και εκτός σπιτιού.

Ένα καταπληκτικό αθλητικό απόγευμα στο πανέμορφο Καστράκι Γρεβενών, χθες 21 Ιουνίου 2014, "ταρακούνησε" θετικά μικρούς και μεγάλους που αγαπούν τον αθλητισμό και τη φύση. Ο και με τη "βούλα" πλέον σύλλογος "Δρομείς Υγείας Γρεβενών" διοργάνωσε αθλητικές εκδηλώσεις ανωμάλου δρόμου στο χώρο του πανέμορφου δάσους, με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Όταν κλήθηκα να επιλέξω το σχέδιο της κουζίνας στο σπίτι, το βασικό μου μέλημα ήταν να εξασφαλίσω όσο το δυνατό περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους και μπορώ να πω ότι θυσίασα εν μέρει ομορφιά και design στο βωμό της λειτουργικότητας και της πρακτικότητας. Ήθελα να μη χρειάζεται να έχω πιάτα, ποτήρια και λοιπά κουζινικά στα κλειστά ντουλάπια της βιβλιοθήκης - σύνθετου στο σαλόνι (για κρυσταλλιέρα ούτε λόγος), ήθελα να μην στριμώχνω τα μικροαντικείμενα στα ντουλάπια της κουζίνας, ήθελα να έχω όσο το δυνατό περισσότερη άνεση στην μετρίου μεγέθους κουζίνα μου.

Και τι κατάφερα;

Τα κλασικά ξύλινα τελάρα (ή καφάσια ή κουτιά) μπορούν να έχουν άλλη μία χρήση.

"Κορίτσι μου αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή". Τη θυμάμαι αυτή τη φράση να τη λέει η γιαγιά μου από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Και την έλεγε βλέποντας ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου με Νίκο Ξανθόπουλο, Βασιλάκη Καΐλα, Μάνο Κατράκη και λοιπούς πρωταγωνιστές της εποχής, σειρές του Νίκου Φώσκολου, ιστορίες σε εκπομπές της τηλεόρασης... Την κορόιδευα αυτή τη φράση και την περιγελούσα... Κι όμως...

Ακριβώς αυτή ήταν η ατάκα - σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τις Χάρτινες Μνήμες. Δικαίως.

Ένα εξαιρετικό κομμάτι από ένα πολύ δυνατό soundtrack!

Πόσα πάρτι έχουμε κάνει σαν παιδιά με γλυκά της μαμάς, τούρτα στην αρχή της μαμάς και αργότερα του ζαχαροπλαστείου για πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα (ένας μύθος που καταρρίπτεται πλέον από την Αγγελική), γαβάθες με πατατάκια, με ποπ κορν, με μπισκοτάκια, με αναψυκτικά και άλλες πολλές λιχουδιές... με Γαρμπή και Ευριδίκη, με Δάντη, Καλλίρη και Ρακιντζή και άλλους πολλούς της ένδοξης εποχής τους... 

και πόσα πάρτι έχουμε ακόμα να περάσουμε από την άλλη πλευρά αυτή τη φορά, την πλευρά των μαμάδων που κάνουν ένα σωρό ετοιμασίες με σκοπό να εντυπωσιάσουν τους μεγάλους και ακόμα περισσότερο τους μικρούς καλεσμένους.

Παλιό μα τόσο διαχρονικό και τόσο αγαπημένο!

Ένας λευκός καμβάς απέκτησε χθες "λόγο ύπαρξης" δια χειρός Lolly Pop και πλέον κοσμεί το σαλόνι μας. 

Στίχοι από τραγούδια μου έρχονται στο μυαλό κοιτώντας αυτή τη φωτογραφία και σκεφτόμενη τη φωτεινή πλευρά της ζωής...

Ψωμάκια νόστιμα κι αφράτα, μαλακά τυροπιτάκια, τρώνε όλα τα παιδάκια...

Τρώει και ο Φίλιππος, τρώει και ο Κωνσταντίνος που ομολογουμένως δεν είναι τα πιο φαγανά παιδιά!

Τι θα φάμε απόψε; Τι θα λέγατε για ένα ντάκο; Είναι ένα ελαφρύ, εύκολο, γρήγορο και πάντα νόστιμο πιάτο!

Αν "με μια καλή κουβέντα, μπορούμε να φτιάξουμε τη μέρα του άλλου", τι θα λέγατε αυτή την εβδομάδα να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τις ημέρες των ανθρώπων γύρω μας;