Serendipity
- Κατηγορία Σκέφτομαι
Μα πόσο χαριτωμένη λέξη! Την προφέρεις και χαμογελάς!
Μα πόσο χαριτωμένη λέξη! Την προφέρεις και χαμογελάς!
Όσοι μείναμε σπίτι, ανοίγουμε ένα μπουκάλι κρασί, ανάβουμε κεράκια, σβήνουμε τα φώτα και πατάμε το play για να ξεκινήσει η ταινία που έχουμε επιλέξει..
Άλλο ένα παλιό μα πάντα αγαπημένο τραγούδι! Eξαιρετικό δεν είναι;
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Παιδιών σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα την ταινία All the invisible children. Επτά διαφορετικές ταινίες μικρού μήκους για τη ζωή επτά διαφορετικών παιδιών από όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Μια εξαιρετική ταινία, βιογραφία της πρωταγωνίστριας
Ας κλείσουμε την ημέρα μας με το τραγούδι που ακούγεται στο κλείσιμο της ταινίας Kill Bill 2 του Ταραντίνο.
Καλή μας νύχτα!
Από στόμα σε στόμα και από like σε like, γνωρίσαμε τη Μαρία. Φίλη φίλης είναι, πιάσαμε συζήτηση και κουβέντα στην κουβέντα, είδαμε τις δημιουργίες της, μας άρεσαν πολύ και να που σήμερα τη φιλοξενούμε στο maresei μας!
Η φίλη Καλλιόπη ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με χειροποίητες δημιουργίες. Αυτή τη φορά άφησε κατά μέρους τα κοσμήματα και έπιασε το ...πλέξιμο! Και ναι, ήθελε να κερδίσει το βιβλίο "Μ' αρέσει να πλέκω" που κληρώσαμε στο τέλος του έτους αλλά δε στάθηκε αρκετά τυχερή. Αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε λόγο για να απαρνηθεί το νέο της χόμπι.
Η ενασχόλησή της με το πλέξιμο μετράει περίπου έναν χρόνο και έχει δώσει μεγάλη χαρά τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της που μπορεί πλέον να φοράει κάθε μέρα και άλλο γιακά, κασκόλ ή σκούφο. Εξάλλου είναι γνωστό σε όσους τις γνωρίζουν, πως τα αξεσουάρ είναι το φετίχ μάνας και κόρης.
Την Artmania την καλωσορίσαμε στην παρέα μας στο τέλος Ιουνίου, μας φιλοξένησε με χαρά στο εργαστήριό της, μας επέτρεψε να διεισδύσουμε στον καλλιτεχνικό της κόσμο και σήμερα, δυόμιση περίπου μήνες μετά, είναι και πάλι εδώ στο maresei! Για άλλη μια φορά την επισκεφτήκαμε στον χώρο της, στο ανανεωμένο εργαστήριό της όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα καινούρια της ευχολόγια.
Το λουλούδι της ερήμου: Ένα εξαιρετικό βιβλίο και εν συνεχεία μια πολύ καλή ταινία που βασίζονται σε αληθινή ιστορία. Ένα βιβλίο και μια ταινία που για πολλούς συνδέονται άρρηκτα με την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων της Γυναίκας, τη χθεσινή γιορτή της γυναίκας.
Για τους Morcheeba ξαναμιλήσαμε λίγο καιρό πριν, όταν ακούσαμε το "Wonders Never Cease", υπό τη σκέψη των αναζητήσεων που δε σταματούν ποτέ.
Στη Μονεμβασιά (ή Μονεμβάσια) έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου.Την πρώτη ήμουν γύρω στα 11 και το μόνο που θυμόμουν ήταν ένας ανηφορικός δρόμος με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύ κόσμο, όπου σταματημένοι οικογενειακώς περιμέναμε ένα ζευγάρι φίλων που δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού. Τώρα να έχω πάει στη Μονεμβασιά και να θυμάμαι μόνο αυτό; Τι να πω;...
Προφανώς έτσι εξηγείται που τη δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί γύρω στα 25, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να αντικρίσω.
Ο Μύλος των Ξωτικών ανοίγει τις πύλες του και ξεκινά τη λειτουργία του σήμερα, 29 Νοεμβρίου 2013, ξετυλίγοντας ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Σιγοτραγουδώντας το "πλάθω - πλάθω κουλουράκια" φτιάξαμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μπισκοτάκια κανέλας και μοιράσαμε σε φίλους και γνωστούς. Είναι νόστιμα, είναι τραγανά, είναι εύπλαστα, είναι παιχνίδι όταν έχεις και παιδιά να ασχολούνται... είναι και νηστίσιμα για όσους μπαίνουν και στο θρησκευτικό πνεύμα των ημερών. Είναι για όλους ;)
Πάλι τελείωσε το καλοκαίρι; Πώς γίνεται αυτή η εποχή να κρατάει τόσο λίγο; Έτσι νιώθω τουλάχιστον, πως είναι η μικρότερη εποχή, πως περνάει τόσο γρήγορα, πως δεν τη χορταίνω ποτέ. Δε χορταίνω τη θάλασσα, την ξενοιασιά, τη χαλάρωση...
Είναι κάποια πράγματα απλά, μικρά καθημερινά που συμβαίνουν πιο συχνά τα σαββατοκύριακα σε σχέση με τις καθημερινές. Για παράδειγμα, ένα καλό πρωινό, ένα ιδιαίτερο φαγητό, το καθάρισμα του σπιτιού, η εβδομαδιαία εξόρμηση στο super market, μια συνάντηση με φίλους, μια ταινία στο σινεμά ή στον καναπέ...
Άλλες από αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να είναι βαρετές υποχρεώσεις, μέρος της ρουτίνας μας και άλλες ευχάριστες στιγμές γεμάτες ενδιαφέρουσες συζητήσεις, συναισθήματα θαλπωρής και συνωμοτικά χαμόγελα.
Λατρεύω κάθε αφορμή για δημιουργικές δράσεις, ειδικά για τα παιδιά και ακόμα περισσότερο μ' αρέσει όταν οι αφορμές δίνονται απλόχερα στα παιδιά, πχ. στα παιδικά τους δωμάτια. Γι αυτό και μ' αρέσουν πολύ οι μαυροπίνακες. Και το έχω ξαναπεί...
Επιτέλους Σάββατο! Έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για βόλτες με φίλους και φυσικά για κουζινοπειραματισμούς!
Το αγαπημένο μου ρυζόγαλο, με τη συνταγή της μαμάς, που την έχει πάρει από τη γιαγιά. Μια συνταγή που κρατάει χρόνια και περνάει από γενιά σε γενιά σήμερα μοιράζεται απλόχερα.
Την "γνώρισα" το 2008 και αμέσως μπήκε στη λίστα με τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Κάπου στις αρχές του 2009 είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρώτη - αν δεν κάνω λάθος - solo συναυλία της στο Gagarin 205 και έκτοτε ακολουθώ την εξέλιξη της χαρισματικής Μonika.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μόλις έμαθα για τη μοναδική για το 2014 live εμφάνισή της στο Hρώδειο (!), έσπευσα να προμηθευτώ το εισιτήριο μου.. και χθες είχα την τύχη να την απολαύσω να το διασκεδάζει με όλη της την ψυχή και να παρασύρει αντίστοιχα το κοινό στο κατάμεστο Ηρώδειο, δίνοντάς του φτερά!
Μπορεί ο Μύλος των Ξωτικών να είναι το βασικό αξιοθέατο των Τρικάλων κατά την περίοδο των γιορτών αλλά κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, ανακαλύψαμε πολλές ακόμα όμορφες γωνιές.
"Σαν την Τύμφη δεν έχει"... Τη σύγκρινε ακόμα και με τον Όλυμπο. "Και όμως δεν συγκρίνεται! Το τοπίο είναι μαγευτικό, ανεπανάληπτο. Ίσως συγκρίνεται με το Οροπέδιο των Μουσών. Και μόνο με αυτό". Έτσι είπε μετά την πρώτη του ανάβαση στην Τύμφη.
"A dream you dream alone is only a dream.
A dream you dream together is a reality."
John Lennon, Άγγλος μουσικός, τραγουδιστής και συνθέτης, ιδρυτικό μέλος των Beatles.