Pesto κι έγινε..
- Κατηγορία Δημιουργώ
Δύσκολη η πρώτη εργάσιμη μέρας της εβδομάδας και όταν γύρισα σπίτι δεν είχα ετοιμάσει κάτι για φαγητό..
Δύσκολη η πρώτη εργάσιμη μέρας της εβδομάδας και όταν γύρισα σπίτι δεν είχα ετοιμάσει κάτι για φαγητό..
Τι θα φάμε απόψε; Τι θα λέγατε για ένα ντάκο; Είναι ένα ελαφρύ, εύκολο, γρήγορο και πάντα νόστιμο πιάτο!
Είδα αυτή τη φωτογραφία και ξεσηκώθηκα για pesto σήμερα! Σκόρδο, βασιλικός, ελαιόλαδο, κουκουνάρι, λατρεμένη παρμεζάνα για ασβέστιο και μαύρο πιπέρι πάνω από μια γαβάθα πένες...
Τους Minor Project πλέον τους γνωρίζουμε όλοι. Έχουν καταφέρει να μας συντροφεύουν μουσικά σε πολλές καθημερινές μας στιγμές ακούγοντας μερικά από τα τραγούδια τους πολύ συχνά στο ραδιόφωνο.
Το είχαμε στο πρόγραμμα να ανέβουμε για μια φορά ακόμη στην Τύμφη. Τώρα Μάη μήνα που οι κορυφές της Αστράκας και της Καμήλας είναι ακόμη χιονισμένες και η δρακόλιμνη της Τύμφης μισοπαγωμένη. Τα πολλά νερά που τρέχουν παντού σχηματίζουν εποχιακές λίμνες και μικρούς καταρράκτες και είναι πολύ όμορφα. Η τριμελής ομάδα λοιπόν ξεκίνησε στις 5 το πρωί για Τύμφη (να 'χουμε τη μέρα μπροστά μας).
Άσπρο - μαύρο - γκρι: μια τριχρωμία ιδανική για όλες τις ώρες. Βγάλαμε και τα χοντρά μας κασκόλ και για μερικούς μήνες δεν τα αποχωριζόμαστε κάθε φορά που βγαίνουμε από το σπίτι.
Έχω καιρό τώρα που ζορίζομαι στην ιδέα ότι το πάντα περιποιημένο, σουλουπωμένο, τακτοποιημένο, όμορφο, χωρίς ριχτάρια, χωρίς περιττά πράγματα σαλόνι - καθιστικό μου τείνει να γίνει παιδότοπος σε μόνιμη κατάσταση πανικού. Και δεν είναι μόνο η ιδέα, είναι και η θέα. Κάθε που φορά που βλέπω το σαλόνι τόσο ανάστατο και τόσο... πολύχρωμο, κάτι με πιάνει.
Και σκεφτείτε ότι ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι το παιδί θα παίζει στο δικό του δωμάτιο και δε θα κουβαλάει τα παιχνίδια του στο σαλόνι αλλά στην πράξη δεν το βρήκα τόσο εύκολο (και αν εσείς το κάνατε πείτε μου πώς). Το παιδί θέλει παρέα και θέλεις και εσύ και παράλληλα πρέπει να μαγειρέψεις, να πλύνεις πιάτα, να ζεστάνεις νερό και ένα σωρό άλλες δουλειές που καλώς ή κακώς γίνονται παράλληλα με το παιχνίδι τουλάχιστον όσο το παιδί είναι μικρό και ακόμα δεν πολυπαίζει μόνο του ή όταν είναι σε αυτή την τόσο χαριτωμένη μα συνάμα τόσο κουραστική φάση που η λέξη ΜΑΜΑ βγαίνει από το στόμα του κάθε λεπτό.
Άσπρο - μαύρο - καλάθια - φυτά... Βάλτε το προσωπικό σας γούστο και διακοσμήστε το σπίτι σας με ό,τι έχετε διαθέσιμο.
Η περίοδος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου θα έλεγε κανείς πως είναι η περίοδος που κινούμαστε στο πνεύμα των εορτών. Οι θερμοκρασίες σιγά-σιγά πέφτουν, εμείς κουκουλωνόμαστε, μένουμε λίγο περισσότερο στο σπίτι, στολίζουμε, φτιάχνουμε αλμυρά και γλυκά εδέσματα, τρώμε περισσότερο, βλέπουμε φίλους...
Και όμως... Αυτή είναι η μία όψη των χαρών της ζωής. Η άλλη έρχεται όταν αποχωριζόμαστε τον καναπέ, βγαίνουμε από το σπίτι, αθλούμαστε και συμμετέχουμε...
Έτσι λοιπόν, για τους απανταχού δρομείς, οι τρεις τελευταίοι μήνες του έτους και ειδικά ο Νοέμβριος είναι ο μήνας των αγώνων. Ο κλασικός μαραθώνιος της Αθήνας και άλλοι μικρότεροι σε μήκος και φήμη αγώνες δρόμου σε άσφαλτο ή σε βουνό διοργανώνονται αυτήν την περίοδο και προσελκύουν αμέτρητους λάτρεις του τρεξίματος.
Είναι μερικές εικόνες που δείχνουν περισσότερα από όσα μπορούν να δηλώσουν ακόμα και χίλιες λέξεις. Ίσως φταίνε οι φωτογράφοι, ίσως βρίσκονται την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος, κατορθώνουν πάντως κάποιες φορές να βγάλουν φωτογραφίες που πραγματικά μπορούν να σε γεμίσουν τόσο έντονα συναισθήματα... φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα... φωτογραφίες που καταλαβαίνεις όσα θέλουν να πουν, χωρίς να παίζει ρόλο ποια γλώσσα μιλάς.
Η χθεσινή βόλτα στο super market της γειτονιάς ήταν αρκετή για να με ξεσηκώσει, να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και να μπω σε ανοιξιάτικη διάθεση.
Κι ενώ ο περισσότερος κόσμος έχει ξεχυθεί στις παραλίες, ανεβαίνεις στον Όλυμπο καλοκαιριάτικα και βλέπεις τόσο κόσμο που δεν πιστεύεις στα μάτια σου! Γκρουπ αλλά και μεμονωμένοι εκδρομείς από κάθε γωνιά της Ελλάδας και όχι μόνο. Ξένοι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα με όνειρο ζωής να επισκεφτούν τον Όλυμπο!
Φέτος φοράμε ριγέ! Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από τα συνθήματα της άνοιξης σχετικά με τις στιλιστικές μας επιλογές.
Όπως ήδη σας είπαμε η απαραίτητη συντροφιά για τις βροχερές μέρες είναι μια κούπα τσάι και ένα καλό βιβλίο, ιδιαίτερα όταν είναι απόγευμα Κυριακής και χρειαζόμαστε λίγη χαλάρωση πριν αρχίσουν οι απαιτήσεις της νέας εβδομάδας.
Αυτό το τραγούδι μας αρέσει πολύ! Και κυρίως του αρέσει πολύ! Του Γ. που με ρωτάει σχεδόν κάθε μέρα... Το "Counting stars" το ανέβασες; Και εγώ όλο τον στενοχωρώ... όχι δεν το ανέβασα, όχι το αμέλησα, όχι δεν προλαβα... Τέρμα όμως οι δικαιολογίες! Το αγαπάμε και οι δυο και ήθρε η ώρα να το ακούσουμε παρέα!
Το καθαρό περιβάλλον τόσο εντός όσο και εκτός πόλεων είναι μέρος της αλλαγής που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Τα όμορφα κτίρια, οι άνετοι δρόμοι, οι ελεύθερες ράμπες, τα μεγάλα πεζοδρόμια, τα καθαρά παγκάκια, τα περιποιημένα πάρκα, οι φιλικοί κοινόχρηστοι χώροι.. Όσο σκεφτόμαστε τόσο θα μεγαλώνει η λίστα με αυτά που θέλουμε να δούμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Kλείνουμε τα μάτια, πατάμε play και έτσι απλά ο πολυτάλαντος Μoby μας παρασύρει σε ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι.. και μια υπέροχη ζωή..
Ένα πανέμορφο, απίστευτα γραφικό χωριό, σχεδόν ανέπαφο από το πέρασμα του χρόνου, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τον Βόλο, στο μαγευτικό Πήλιο. Νομίζω ότι οι λέξεις δεν αρκούν για να δώσουν μια πλήρη περιγραφή της Μακρυνίτσας. Δεύτερη φορά στον τόπο αυτό και δεύτερη φορά απόλυτα γοητευμένη από τον πηλιορείτικο χαρακτήρα του, το ιδιαίτερο ύφος του, την αρχοντιά του. Καταλαβαίνω απόλυτα τους φίλους που κατάγονται από δω και με τόση περηφάνια μιλούν για το χωριό τους.