Είναι χειροποίητα, νηστίσιμα, φτιαγμένα με αλεύρι ολικής άλεσης, καστανή ζάχαρη και μέλι και μπορούν να συνοδεύσουν τέλεια τον καφέ ή το τσάι.

Είναι η πρώτη μου δημιουργία στην κουζίνα στο πλαίσιο των γιορτών που πλησιάζουν. Ήταν και ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τζίντζερ που είχα πάρει εδώ και καιρό και περίμενε να δώσω νόημα στην ύπαρξή του στο ντουλάπι μου.

Άλλο ένα αγαπημένο κομμάτι από τη folk-rock μπάντα "The Lumineers" το Denver του Colorando.

Η σημερινή Δευτέρα είναι από αυτές που μας αρέσουν, μια και για τους περισσότερους από μας ισοδυναμεί με περισσότερο ύπνο, καφεδάκι, ηλιοθεραπεία ή βόλτες στον ήλιο και περισσότερο χρόνο για ό,τι άλλο μας αρέσει.. πάντα με καλή παρέα!

Πόσους άντρες φίλους έχω που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν ξέρουμε να οδηγούμε... Και πόσες φορές ακόμα και εμείς οι ίδιες βλέποντας ένα περίεργο παρκάρισμα ή μια οδηγική γκάφα ξεστομίζουμε χωρίς πολλή σκέψη "γυναίκα θα 'ναι"... Να μην αναφέρω ότι πολλές φορές - σχεδόν ξανθιά με λες και μένα - λέμε και το κλασικό "καμιά ξανθιά θα 'ναι"...

Υπάρχει μια διαδρομή στην Ελλάδα όπου ξεκινάς "απ΄τα ψηλά", ανάμεσα σε άγριες βουνοκορφές και καταλήγεις στα "χαμηλά" σε μια όμορφη παραλία με βαθιά, καταγάλανα νερά. Κατεβαίνεις απόκρημνες πλαγιές, διασχίζεις πλούσια δάση κι ακούς τρεχούμενο νερό να κελαρύζει στη μέση του πουθενά. Στέκεσαι σε σημεία με απίστευτη θέα. Ανοίγεις το βήμα σου σε άλλα για να αποφύγεις πέτρες που πέφτουν από ψηλά. Περνάς μέρη όπου ακούς φωνές θαυμασμού σχεδόν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Φτάνεις σ' άλλα όπου πινακίδες σ' ενημερώνουν να κάνεις ησυχία για το φόβο κατολισθήσεων. Συναντάς ερειπωμένα χωριά, παλιά γεφύρια και ένα είδος ζώου μοναδικού, εξωτικού, τα ίχνη του οποίου χάνονται στα βάθη της ιστορίας.

Θέλετε να ακούσουμε παρέα ένα από τα νέα κομμάτια του Leonard Cohen;

Καλησπέρα σας! Χρόνια πολλά και καλά και Χριστός Ανέστη!

Επανερχόμαστε στη διαδικτυακή μας παρέα μετά από ένα διάλεμμα αρκετών ημερών που μας χάρισε ξεκούραση, χαλάρωση, λίγο παραπάνω ύπνο, καθαρό αέρα, θέα στη θάλασσα, ήχους τζιτζικιών και κελαηδίσματα πουλιών. Ομολογώ ότι ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν οικογενειακώς. Οι μεγάλοι για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, ο Φίλιππος για να εκτονώσει όλη του την ενέργεια παίζοντας με τις ώρες στην αυλή και η μπέμπα για να έχει πάντα μια διαθέσιμη αγκαλιά να απαλύνει το κλάμα της.

Μετά από την πρόσφατη αναφορά στο περιοδικό Photo District News και στη στήλη "Φωτογραφία της Ημέρας", έχουμε άλλη μια πρόταση για τους φίλους της φωτογραφίας.

Δημιουργώ και απολαμβάνω. Και φέρνω τη φύση στο τραπέζι μου. Από το δάσος στο πιάτο.

Κι όλα αυτά γιατί τα άγρια μανιταράκια δίνουν άλλο άρωμα και άλλη γεύση ακόμα και στο πιο απλό ριζότο.

Σας είπα ότι θα σας δίνω κάθε μέρα και μια συνταγή και φυσικά τώρα που κοντεύω τα 30 έχω έναν επιπλέον λόγο να κρατάω το λόγο μου. Ωρίμασα βλέπετε λίγο περισσότερο εδώ και μία εβδομάδα και μία μέρα. 

Ελεύθερη μετάφραση: Ιδιαίτερα πράγματα υπάρχουν ακόμα και στις πιο απλές καθημερινές μας στιγμές. Κρυμμένοι θησαυροί μπορεί να βρίσκονται στο οικείο περιβάλλον μας.

Καλημέρα όλη μέρα! Ό,τι και αν συμβαίνει μη ξεχνάτε ότι και η σημερινή μέρα μπορεί να είναι μια όμορφη μέρα! Ας την ξεκινήσουμε λοιπόν με μουσική και συγκεκριμένα με το ομώνυμο κομμάτι του Michael Bublé και ένα πλατύ χαμόγελο..

Ένα ακόμα τραγούδι που ξεχωρίσαμε στο τελευταίο άλμπουμ της Νατάσας Μποφίλιου "Οι μέρες του φωτός", σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι "Ας βρέχει" και είναι και επίκαιρος. Ας βρέχει λοιπόν, εμείς θα το ακούσουμε!

Είχα διαβάσει για το παζάρι βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, σας το έγραψα κιόλας και περίμενα πως και πως να το επισκεφτώ.

Eίναι η τελευταία Κυριακή του χρόνου, ας κακομάθουμε τον εαυτό μας με ένα περιποιημένο πρωινό. Μια σπέσιαλ ομελέτα είναι ό,τι πρέπει..

Αύριο μπαίνει ο τρίτος μήνας του φθινοπώρου και μαζί του ξεκινά το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό στην κορυφή του Ολύμπου. Ανάμεσα από την ομίχλη, κάτω χαμηλά, γυαλίζει που και που η θάλασσα και η Αφροδίτη παίρνει το πρωινό της, το αγαπημένο της smoothie αμβροσίας. Αυτή τη στιγμή φοράει μόνο το καινούριο της μπλε παρεό-χιτώνα, λατρεύει το χάδι του ήλιου στο γυμνό κορμί της. Έχει κάνει ήδη την τρομερή αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών της και αισθάνεται λίγο έξω από τα νερά της. Η Ήρα την κοίταζε αποδοκιμαστικά, η Αθήνα της είπε ότι είναι ρηχή και φέρεται σαν κοινή θνητή, ο Άρης μουρμούριζε "γυναίκες μα το Δία δε θα τις καταλάβω ποτέ..", ενώ ο Δίας πέταξε 30 κεραυνούς από τα νεύρα του. Ετοιμάζεται για το πρώτο της ραντεβού, είναι τρομερά αγχωμένη, έχουν περάσει κάτι αιώνες από την τελευταία φορά και δεν ξέρει τι να φορέσει από πάνω. Θέλει ν' αποτινάξει αυτό το αρχαϊκό στυλ με το οποίο την έχουν ταυτίσει αλλά ταυτόχρονα να μην γίνει και fashion victim. Θέλει να αναδείξει το αρχέγονο σεξαπίλ της, αλλά να μην δείξει και πρόστυχη. Δύσκολο να είσαι η θεά του έρωτα και να ερωτεύεσαι...

Η μαύρη μάξι φούστα προτιμήθηκε από τις φίλες της μόδας για τις εμφανίσεις τους στην εβδομάδα μόδας του Παρισιού.

Πόσες λύσεις μπορεί να υπάρχουν τελικά για τη διακόσμηση ενός χώρου, όταν ο στόχος είναι η δημιουργία ενός διαφορετικού σπιτιού με ιδιαίτερο στιλ και έντονη προσωπικότητα;

Ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του φθινοπώρου από τον Κωστή Μαραβέγια και την μπάντα του.

Ο Μύλος των Ξωτικών ανοίγει τις πύλες του και ξεκινά τη λειτουργία του σήμερα, 29 Νοεμβρίου 2013, ξετυλίγοντας ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

Ο καιρός τις προηγούμενες ημέρες μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος δυνατός, αλλά αυτό δε μας εμπόδισε να βγούμε βόλτα στην ανθισμένη φύση! 

Γλυκάκι θα φάμε σήμερα; 

Είμαι σίγουρη ότι οσοι δεν είμαστε διακοπές αναρωτίομαστε "Τι κάνω εδώ;".