Γλυκό του κουταλιού
Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού μαζί με τον απογευματινό ελληνικό καφέ;
Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού μαζί με τον απογευματινό ελληνικό καφέ;
Μέρες γιορτής και χαράς, οικογενειακής θαλπωρής, αλλεπάλληλων συναντήσεων με φίλους και συγγενείς και συνεχούς φαγητού. Μα πόσο φαηγτό πια; Τόσο που να μη χωράει ούτε σε πιατέλες στο τραπέζι ούτε και στο στομάχι μας; Τι μας πιάνει τέτοιες μέρες και ετοιμάζουμε τόσο πολύ φαγητό, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία;
Ως παιδιά κάνατε καραβάκια;
Ίσως ήταν ένα από τα πρώτα έργα τέχνης που κάναμε με χαρτί ή που μας τα έκαναν οι μεγάλοι και κοιτούσαμε με το στόμα ανοιχτό!
Τέσσερις ήμασταν οι μόνιμοι ανήλικοι παραθεριστές στη μικρή αυλή μας πριν πολλά πολλά χρόνια. Παίζαμε, τρώγαμε, δημιουργούσαμε διάφορα αυτοσχέδια παιχνίδια, τι γήπεδο τένις στην παραλία με συνολικό μήκος όχι πάνω από 4 μέτρα και φιλέ από παλιά υφάσματα, τι σκηνές από κουβέρτες στο μπαλκόνι, τι κεφτεδοπόλεμο με "κεφτέδες" από βρεγμένη άμμο, τι αγώνες με τα κύματα όταν καθόμασταν εκεί που σκάει το κύμα, τι στρατιωτάκια, τι τσιλίκα...
Τα φρέσκα μαύρα ντοματίνια, παραγωγής 2 καλών μας φίλων, αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία ενός άκρως καλοκαιρινού πιάτου.
Μας αρέσει τόσο που ήρθε η άνοιξη, που έχει πρασινίσει η φύση, που πάψαμε πια να ντυνόμαστε σαν κρεμμύδια, που ξυπνάμε το πρωί κι έχει φως, που ακόμα και το πρωινό σφουγγάρισμα στο μπαλκόνι είναι ευχάριστο επειδή τα ανθισμένα λουλούδια μας κρατούν συντροφιά.. Μας αρέσει που η ατμόσφαιρα δε μυρίζει πια ξύλο που καίγεται ούτε πέλετ. Μας αρέσει που κυκλοφορούμε χωρίς ομπρέλα και πάντα με γυαλιά ηλίου.. Μας αρέσει που μυρίζει καλοκαίρι και που ξεκινούν τα πρώτα σχέδια για διακοπές.. Μας αρέσει που φέρνουμε την άνοιξη στο σπίτι με χαρούμενα χρώματα και με φυτά..
Κάθε Δεκέμβριο οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, θέτουμε νέους προσωπικούς και επαγγελματικούς στόχους και υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά, θα προσπαθήσουμε και όντως θα επιτύχουμε τα όνειρα μας. Πώς μπορούμε όντως όμως να οδηγηθούμε στην επιτυχία;
Το τελευταίο διάστημα με έχουν πιάσει - για άλλη μια φορά - τάσεις φυγής! Να 'ναι η άνοιξη που μετεωρολογικά δεν ήρθε ακόμη; Να ΄ναι το Πάσχα που πλησιάζει και δεν έχω καταλάβει πότε πέρασε το πρώτο τέταρτο του νέου έτους; Να ΄ναι που σε λιγότερο από ένα μήνα η γενέθλια τούρτα μου θα έχει 32 κεράκια; Να 'ναι που ανυπομονώ για το επόμενο προγραμματισμένο ταξιδάκι εκτός συνόρων; Ποιος ξέρει;
Προς το παρόν τουλάχιστον ταξιδεύω με τη μουσική ακούγοντας το αγαπημένο "Budapest" του George Ezra και αναπολώ την έστω και χειμωνιάτικη επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας κάποια χρόνια πριν.
Όνειρα, εξερευνήσεις, ταξίδια, μοναδικές εμπειρίες.. Διάθεση για μια ζωή γεμάτη έντονες στιγμές, μεγάλες συγκινήσεις, πολλές αναμνήσεις.
Με αυτό το κομμάτι κλείνουμε τη σημερινή μέρα. Μια μουσική πρόταση που έφτασε στο mail μου και με έκανε να βλέπω και να ξαναβλέπω το βίντεο, να ακούω και να ξανακούω το κομμάτι, που το ξέρω, το έχω ακούσει σε πάμπολες διαφορετικές εκτελέσεις αλλά σε αυτή κολλησα!
Νομίζω πως αν το ακούσετε, θα κολλήσετε κι εσείς!
Διάφορα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές και το διαδίκτυο βρίσκονται εδώ και χρόνια στο επίκεντρο της καθημερινής μας ζωής. Περπατάς στο δρόμο και βλέπεις πως οι περισσότεροι μιλούν ή ασχολούνται με το κινητό, μπαίνεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς και οι επιβάτες παίζουν παιχνίδια ή σερφάρουν μέσω κινητών και ταμπλέτων, περιμένεις σε μια στάση ή στο αεροδρόμιο και γίνεται το ίδιο. Στις καφετέριες επικρατεί η ίδια κατάσταση. Βλέπεις γονείς να βγάζουν τα παιδιά τους έξω και αντί για μπάλα να τους δίνουν την ταμπλέτα ή το κινητό για να περάσουν το χρόνο τους σερφάροντας.
Το πασχαλινό τραπέζι είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το τραπέζι των Χριστουγέννων. Συνήθως η διακόσμηση είναι πιο λιτή και το συνολικό ύφος του τραπεζιού πιο ανάλαφρο.. Εξάλλου δε λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι για την πόλη και το Πάσχα για το χωριό;
Τώρα που οι θερμοκρασίες πέφτουν κάθε μέρα και περισσότερο, τώρα που ο ήλιος - όταν εμφανίζεται - μας δείχνει τα δόντια του, τώρα που έχουμε ανάγκη να νιώθουμε ζεστές, ήρθε η ώρα να βγάλουμε από το πατάρι της ντουλάπας τα ζεστά μας αξεσουάρ.
Και επειδή η ημέρα ξεκίνησε αισιόδοξα με τη μελωδική φωνή της Μαριέττας Φαφούτη, ας συνεχιστεί και έτσι, αισιόδοξα και φωτεινά.
Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, αποτέλεσε την αφορμή για να κάνουμε ένα διάλειμμα από την ανάλαφρη εορταστική διάθεση των τελευταίων ημερών και να ασχοληθούμε με κάτι πιο σοβαρό.
Πρόκειται για ένα θέμα που μας αφορά όλους είτε είμαστε γονείς είτε θείοι, νονοί, εκπαιδευτικοί κ.λπ.. Και μόνο που είμαστε ενήλικες και κάπου στον κοντινό ή ευρύτερο κοινωνικό μας κύκλο έχουμε παιδιά, καλό είναι να μην εφησυχαζόμαστε σε ό,τι αφορά στη σεξουαλική βία και κακοποίηση των παιδιών. Όσο μακρινό κι αν μας φαίνεται, όσο κι αν πιστεύουμε ότι δε θα συμβεί ποτέ στο δικό μας παιδί κάτι τέτοιο, η επαγρύπνηση και η τακτική ενημέρωση σχετικά με το θέμα μπορεί να προλάβει καταστάσεις και να αποβεί σωτήρια. Γιατί να αφήνουμε στην τύχη τους πράγματα που μπορεί να σημαδέψουν για πάντα με τον χειρότερο τρόπο τη ζωή ενός παιδιού;
Μετά τα βαπτιστικά πακέτα για τη Μαργαρίτα και τον Φίλιππο, σειρά είχε η δημιουργία Πασχαλινών λαμπάδων αποκλειστικά για αυτούς!
Μας αρέσει τόσο πολύ άλλωστε η διαδικασία να ετοιμάζουμε δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα με τα χεράκια μας, διοχευτεύοντας στις δημιουργίες αυτές όλη τη θετική μας ενέργεια.
Δεν μπορούσαμε λοιπόν να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μια επίσκεψη στο κέντρο της Αθήνας ήταν αρκετή για να προμηθευτούμε τα κατάλληλα υλικά και να αναλάβουμε δράση.
Ο χρόνος προχωράει ακάθεκτος (δεν μπορούσε να κρατάει λίγο παραπάνω το καλοκαίρι;) και αισίως μπαίνουμε στον Αύγουστο! Τελευταίος και για πολλούς, ο καλύτερος μήνας του καλοκαιριού! Ειδικά αν είναι ο μήνας που ξεκινούν οι διακοπές μας...
Εμείς τον υποδεχόμαστε ρομαντικά, νοσταλγικά, καλοκαιρινά με ένα θαλασσινό τοπίο που θα κοσμεί την επιφάνεια εργασίας μας για 30 (ημέρες) και σήμερα!
Φέτος οι καλλιτέχνες του δρόμου (street artists) σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν σήμερα, 27 Οκτωβρίου. Γενικά είναι κινητή γιορτή και γιορτάζεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου.
Να ονειρευτώ ξανά
Και μόνο από τον τίτλο θα μπορούσα να επιλέξω αυτό το βιβλίο. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι χωρίς όνειρα δε ζεις, κέντρισε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη στιγμή. Διαβάζοντας την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, βρήκα έναν ακόμη λόγο για να το προτιμήσω. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, μέρες που έρχονται, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας παντού. Στην εξοχή για πρωινή ανάγνωση στη δροσιά κατά τις ημέρες του Πάσχα, σε ένα ήσυχο καφέ, στο κρεβάτι για ανάγνωση πριν τον ύπνο, στην παραλία. Παντού!
Είναι σίγουρο ότι θα σας κρατήσει καλή συντροφιά. Παρόλο όμως που διαβάζεται εύκολα, θίγει ζητήματα πολύ σοβαρά.
Μια και μιλήσαμε για ταξίδια και προορισμούς και εν αναμονή της έναρξης των αιτήσεων για το 4ο TEDxΤhessaloniki, ας παρακολουθήσουμε παρέα μια από τις ομιλίες της περσινής διοργάνωσης με τίτλο "Μια επιχειρηματική Οδύσσεια και η αξία της Ιθάκης" και ομιλητή τον Eric Parks.
Το κρασί του καλοκαιριού μας αρέσει να το πίνουμε και να το ... ακούμε. Και μετά την ερμηνεία του γνωστού τραγουδιού από τη Nancy Sinatra και τον Lee Hazlewood, ήρθε η ώρα να το ακούσουμε και στην τελευταία του εκδοχή.