Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού μαζί με τον απογευματινό ελληνικό καφέ;
Ας κλείσουμε με την ημέρα μας με τη γλυκιά αυτή διασκευή του "Dream a Little Dream of Me" από τον Vassiliko..
Ετοίμαζε η μητέρα τραπέζι για αγαπημένους οικογενειακούς φίλους και έβγαλε πιάτα, μαχαιροπίρουνα, ποτήρια καθημερινής χρήσης... "Μα τι τα κάνεις τα καλά σου τα σερβίτσια; Για ποιον τα κρατάς; Ποια είναι πιο επίσημη περίσταση απ' ότι αυτό το τραπέζι με φίλους; Εντάξει, μη βγάζεις τα κρυστάλλινα τα κολονάτα ποτήρια αν νομίζεις πως θα τους κάνεις να αισθανθούν άβολα, και δε χρειάζεται να βγάζεις διπλά και τριπλά πιρούνια και κουτάλια αλλά τουλάχιστον βγάλε ό,τι άλλο καλύτερο έχεις, ό,τι δεν χρησιμοποιείς συχνά. Ε πότε περιμένεις να τα χρησιμοποιήσεις"...
Και μου έλεγε η γιαγιά μου... "Πάρε κορίτσι μου τα πλεχτά, εγώ για σένα τα έκανα, έβγαλα τα μάτια μου, η προίκα σου είναι, πάρτα και θα δεις ότι θα έρθει η στιγμή που θα τα στρώσεις"...
Άλλο ένα αγαπημένο κομμάτι από τη folk-rock μπάντα "The Lumineers" το Denver του Colorando.
Ψωμάκια νόστιμα κι αφράτα, μαλακά τυροπιτάκια, τρώνε όλα τα παιδάκια...
Τρώει και ο Φίλιππος, τρώει και ο Κωνσταντίνος που ομολογουμένως δεν είναι τα πιο φαγανά παιδιά!
Αναρτήθηκε χθες το βράδυ και σε λιγότερες από 24 ώρες ξεπέρασε τις 300.000 προβολές στο YouTube..
Τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους του Μιλάνο;
Παιχνίδια στην παραλία και τη θάλασσα, χαμόγελα, μουσικές και άφθονες βουτιές είναι όλα όσα μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Το καλοκαίρι έχει έρθει για τα καλά στη χώρα μας και ήδη οι πρώτες εξορμήσεις στις παραλίες έχουν γίνει.
Για να απολαύσουμε όμως αυτές τις χαρές της θάλασσας χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε δυσάρεστες καταστάσεις, πρέπει να τηρούμε ορισμένους κανόνες ασφαλείας:
Σάββατο βράδυ, το πρώτο του Απρίλη, Θεσσαλονίκη, η πόλη σφύζει από ζωή και από άνοιξη. Μετά από πολλά φανταστικά σχέδια στο μυαλό μου, περνάμε μια βραδιά γεμάτη αδρεναλίνη με ιδιωτική προβολή στον καναπέ! Υπέροχη ταινία θα ακολουθήσει άλλο άρθρο γι'αυτό. Η ταινία τελειώνει και για αποφόρτιση ακούω λίγο πρώτο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο όπου οι τύποι εκεί στο control είναι σε summer mood προφανώς και παίζουν καταπληκτικά. Μάλλον είναι κάποιο playlist αλλά μου αρέσει να φαντάζομαι ότι κάποιος επέλεγε εκείνη την ώρα τη μουσική που με έκανε να ξυπνήσω και να χορεύω. Ακούω αυτό το τραγούδι και μου'ρχεται να κάνω πάρτυ και να καλέσω όλη την οικοδομή. Ίσως εκτός από τον ugly naked κύριο στον τρίτο. Νιώθω ξαφνικά την ανάγκη να πάω σε ένα beach bar για mojito αλλά 02:30 τη νύχτα που να βρω στην πόλη; Πάντα έλεγα ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει πολλές επιλογές... Προσπαθώ να καταλάβω κάποιους στίχους στα γαλλικά πράγμα δύσκολο, γιατί το μόνο ρήμα που ξέρω να κλίνω είναι το aimer (κάτοχος πτυχίου Delf speaking). Ευτυχώς είχε και λίγα αγγλικά et voila!
Για τη Νατάσα Μποφίλιου ξαναμιλήσαμε μόλις πριν λίγες μέρες, όταν μιλώντας στην καρδιά ακούσαμε το πολύ τρυφερό τραγούδι "Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει".
Στιλιστική πρόταση: Παίζουμε με τριχρωμίες, ένα χρώμα έντονο και ένα πιο διακριτικό, κρατώντας ως βάση ένα ουδέτερο χρώμα, όπως το μαύρο. Η εμφάνιση είναι απλή αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερη.
Μαλακά, σαν μικρά σουφλέ, με λαχταριστή σοκολάτα στην κορυφή!
Δεν μπορείς ποτέ να φας μόνο ένα!
Είναι χειροποίητα, νηστίσιμα, φτιαγμένα με αλεύρι ολικής άλεσης, καστανή ζάχαρη και μέλι και μπορούν να συνοδεύσουν τέλεια τον καφέ ή το τσάι.
Είναι η πρώτη μου δημιουργία στην κουζίνα στο πλαίσιο των γιορτών που πλησιάζουν. Ήταν και ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τζίντζερ που είχα πάρει εδώ και καιρό και περίμενε να δώσω νόημα στην ύπαρξή του στο ντουλάπι μου.
Χωρίς ζάχαρη για όσους δεν αγαπούν τις πολύ γλυκές λιχουδιές ή για λόγους υγείας πρέπει να αποφεύγουν τη ζάχαρη.
Γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού η φαντασία με πήγε... και προέκυψαν αυτά τα "όσο και αν φάω, δεν τα βαριέμαι" cupcakes. Ίσως φταίει που ενώ είναι εντελώς σοκολατένια έχουν ένα διακριτικό άρωμα βανίλιας, εμπλουτισμένο με τη γεύση του καφέ. Υπέροχα!
Τι λέτε για ένα μουσικό ταξίδι πίσω στον χρόνο με οδηγούς τους Tindersticks;
ή αλλιώς Cookies Σοκολάτας για Tweety Girls, όπως ήταν ο τίτλος της συνταγής στο Tweety περιοδικό της μικρής μου ξαδέρφης.
Ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στην κουζίνα είναι τα διάφανα γυάλινα βάζα που γεμάτα με μπαχαρικά, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, καφέ, καρπούς... αποτελούν ένα από τα διακοσμητικά στοιχεία των ραφιών και γενικότερα του χώρου της κουζίνας.
Μια ιδέα που μου άρεσε πολύ για να κάνουμε τα τραπέζια των επόμενων ημερών ακόμη πιο γιορτινά. Christmas table art!
Τι θα λέγατε για μια μουσική βόλτα στο φεγγάρι;
Πότε πέρασε πάλι τόσος καιρός; Το καλοκαίρι τελείωσε (παει, το αποχαιρετήσαμε πια για τα καλά και περιμένουμε το επόμενο), το φθινόπωρο μπήκε, κοντεύει να τελειώσει και ο πρώτος μήνας του... Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνειδητοποιώ πως δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που πέρασε, είναι και αυτή η μονίμως ξεχασμένη ημερομηνία που πρέπει να κάνω service στο αυτοκινητάκι μου. Τώρα πρέπει πάλι να πάρω τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία, να "κλαφτώ", να τους πω πόσο μακριά βρισκόμουν την περίοδο που έπρεπε να πάω για το ετήσιο service και να μου κάνουν για μια ακόμα χρονιά την παραχώρηση να κάνω εκπρόθεσμα το service και να μην χάσω την εγγύηση. Και όσο δεν μ' αρέσει να κλαίγομαι... Μα πώς γίνεται; Όσο συνεπής είμαι γενικά στη ζωή μου, τόσο ξεχασιάρα και αμελής είμαι στη σχέση μου με το αγαπημένο μου αυτοκίνητο.
Μια αλλαγή στα μαλλιά ισοδυναμεί με αλλαγή στη γυναικεία διάθεση! Θα μπορούσε να έχει και μαθηματική απόδειξη...
Μια τραπεζαρία με έντονα καλοκαιρινή διάθεση! Για να παίρνουμε ιδέες για την ανανέωση της διακόσμησης των χώρων του σπιτιού μας στο κλίμα της εποχής..
