Το αγαπημένο μου ρυζόγαλο, με τη συνταγή της μαμάς, που την έχει πάρει από τη γιαγιά. Μια συνταγή που κρατάει χρόνια και περνάει από γενιά σε γενιά σήμερα μοιράζεται απλόχερα.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους. Φαντάζομαι η πλειοψηφία των ανθρώπων ακούει μουσική. Εγώ ανήκω σίγουρα στην πλειοψηφία και ίσως στο κομμάτι αυτής που κάθε στιγμή της ζωής τους είναι μουσική. Η χαρά μου, η λύπη μου, το άγχος μου, η διασκέδασή μου, το ψυχοπλάκωμά μου, η αρχή της εβδομάδας μου, οι Κυριακές μου, ακόμη και τα όνειρά μου. Και προφανώς στο μπάνιο μου τραγουδάω και στο δωμάτιό μου και όταν μαγειρεύω και όταν καθαρίζω και φυσικά στο δρόμο με ακουστικά τόσο αποκρουστικά όσο κάθε μαγεμένος από τις νότες άνθρωπος που περπατάει και σιγοτραγουδάει.

Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.

Τη σχέση μας με τα λουκούμια την έχετε καταλάβει.. Η ιστορία τους μας συγκινεί και μπορείτε να τη διαβάσετε εν συντομία εδώ.. Μας συνοδεύουν κατά τη διάρκεια του ελληνικού καφέ και μας ταξιδεύουν στην Ανατολή...

Μια ακόμη μουσική πρόταση από την ανταποκρίτριά μας από τη Θεσσαλονίκη..

Παρ' ότι δεν μας αρέσουν οι "μολυσμένες αγάπες", το συγκέκριμένο κομμάτι συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα "κλασικά και αγαπημένα" και πάντα καταφέρνει μας παρασύρει στο ρυθμό του!

Η Δευτέρα έφτασε πάλι, το ξυπνητήρι χτύπησε νωρίς για τους περισσότερους, τα μάτια ανοίγουν δύσκολα, η διάθεση πώς θα ανέβει;

Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.

Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.

Δεν ήταν να δούμε καλό καιρό μια μέρα, ξεχυθήκαμε μετά την Άφυτο για barbeque. Είχαμε φροντίσει φυσικά να πάρουμε τα απαραίτητα, κρεατικά, πατάτες, πρασινάδες και ντομάτες για σαλάτα, ψωμί, και μερικές σαλάτες-αλοιφές. Εννοείται πως οι μπύρες και το κρασί δεν έλειπαν από τα ψώνια μας, όπως και μερικά σιροπιαστά γλυκά για το τέλος... Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να περάσει μια όμορφη μέρα;

Αν η ευτυχία δε βρίσκεται στη φύση, στα ταξίδια, στις βόλτες, στη θέα της θάλασσας, στη θέα που κόβει την ανάσα από την κορυφή ενός βουνού, τότε πού να είναι;

Πολλά coffee tables βλέπω και μ' αρέσουν κι αν έπρεπε να διαλέξω δεν ξέρω τι θα έκανα. Καταλήγω ότι το θέλω λιτό και όχι πολύ μεγάλο, να μην "μπουκώνει" ο χώρος. Σίγουρα πάντως η επιλογή του coffee table είναι καθοριστική για την τελική εικόνα του σαλονιού. Γι' αυτό και είναι ένα θέμα που απαιτεί προσοχή κατά την επιλογή του, ειδικά αν έχεις σκοπό να αφιερώσεις ένα όχι και τόσο αμελητέο ποσό για την αγορά ή την κατασκευή του.

Και μιλάω εκ πείρας. Πριν κάποια χρόνια μαζί με τα υπόλοιπα έπιπλα του σαλονιού (μέγα λάθος που τα διαλέξαμε όλα μαζί, είναι πολύ ταιριαστά!), διαλέξαμε κι ένα τραπέζι που εξακολουθεί να μου αρέσει πολύ και να ταιριάζει στο σαλόνι μας και έχει και αποθηκευτικό χώρο από κάτω και έχει και ροδάκια για πιο εύκολη μεταφορά... και η τιμή του ήταν τσουχτερή... αλλά σήμερα σίγουρα δε θα το διάλεγα. Κάπως μεγάλο μου φαίνεται και παρά την απίστευτη πρακτικότητά του, νομίζω πως κλείνει λίγο τον χώρο.

Τι θα διάλεγα όμως; Και τι θα διαλέξω όταν (αν ποτέ) έρθει η ώρα της αντικατάστασης;

Παρακάτω ξεχώρισα κάποιες επιλογές που μου τράβηξαν την προσοχή με την πρώτη ματιά!

Φαίνονται λαχταριστά... και είναι! Νόστιμα και αφράτα ψωμάκια για mini burgers ή για σαντουιτσάκια που μπορείτε να κουβαλάτε μαζί σας ανά πάσα στιγμή στη δουλειά, στην αγορά, στο ταξίδι και φυσικά ό,τι πρέπει για το κολατσιό των παιδιών σας στο σχολείο.

Πόσο συχνά περπατάμε στο δρόμο και βλέπουμε κάτω χαρτιά μικρά και μεγάλα, πακέτα από τσιγάρα και τσίχλες, γόπες και παντός τύπου σκουπίδια;

•  Συνέχεια!

Οι φετινές υποψηφιότητες για τα Όσκαρ ανακοινώθηκαν την Πέμπτη που μας πέρασε και σήμερα πάμε σινεμά για να δούμε την ταινία που ήρθε 2η στην κούρσα των υποψηφιοτήτων συμμετέχοντας σε 11 κατηγορίες.

Πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε με μερικά κομμάτια δαντέλα; 

Μπορεί οι συνθήκες τελευταία να μην ευνοούν τα ταξίδια, το μυαλό όμως ανατρέχει σε αναμνήσεις και ξαναζεί. Και κάπως έτσι ήρθε σαν στιγμιότυπο ταινίας μπροστά μου το ταξίδι στη Φλωρεντία. Μια από τις ομορφότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί, ένα ταξίδι που σίγουρα θέλω να επαναλάβω.

Άλλο ένα κομμάτι που κέρδισε την προσοχή μας από την πρώτη φορά που το ακούσαμε. Και λογικά θα το έχετε ακούσει κι εσείς ή θα έχετε έστω ακούσει ότι είναι το μουσικό θέμα της τελευταίας ταινίας του πράκτορα 007.

Το 1981 ο ΟΗΕ στην προσπάθειά του να δυναμώσει τα ιδανικά της ειρήνης ανάμεσα στα έθνη καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης. Είκοσι χρόνια μετά, το 2001 η ημέρα αυτή καθιερώθηκε να γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο στις 21 Σεπτεμβρίου. Έκτοτε κάθε χρόνο τέτοια μέρα άνθρωποι και μη κυβερνητικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο τιμούν την ειρήνη με δεκάδες θρησκευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.

Ένα υπέροχο κομμάτι για να βάλουμε "φωτιά" στη βροχή, μήπως και καταφέρουμε να την ξορκίσουμε και σταματήσει.

Με αυτή τη σκέψη ξύπνησα το πρωί, αυτό είναι το σύνθημά μου για σήμερα και για πάντα.

Ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε με ένα ζεστό καφεδάκι ξαπλώνοντας στον καναπέ, διαβάζοντας ένα βιβλίο ή σερφάροντας στο διαδίκτυο; Ό,τι και αν κάνουμε, συνοδεύουμε τον καφέ μας με καλή μουσική. Η playlist της Τετάρτης περιλαμβάνει πολλά τραγούδια, μερικά εκ των οποίων είναι ιδιαίτερα αγαπημένα.

Αυτό που δεν προλάβαμε να κάνουμε εμείς (και θέλαμε τόσο... και έφταιγα εγώ που δεν προλάβαμε...), όταν πήγαμε στο Άμστερνταμ, έκανε η φίλη μου η Δ. στην πρόσφατη επίσκεψή της στη χώρα της ...τουλίπας! Δε φτάνει που πήγε στο Ρότερνταμ και μας άφησε εμάς πίσω, περιπλανήθηκε και στη μαγευτική εξοχή της Ολλανδίας και επισκέφτηκε και το συνήθως πολύχρωμο Keukenhof, το τεράστιο πάρκο με τις τουλίπες!

Δυο casual εμφανίσεις για τις βόλτες μας αυτό το Σαββατοκύριακο..

Ας αφήσουμε στην άκρη τα τρέχοντα θέματα και ας διώξουμε για λίγο την ένταση ακούγοντας ένα αγαπημένο τραγούδι, με ωραία μελωδία και χαλαρή διάθεση.