Αυτό το κομμάτι τούρτα δείχνει το πιο νόστιμο γλυκό που θα μπορούσα να σκεφτώ αυτή την ώρα. Μια τούρτα φτιαγμένη με μπισκότα oreo. Πού μπορώ να βρω άραγε;
Φωτογραφία: dreamand-disaster
Ο φίλος μας στην Αθήνα, άφησε για λίγο το ποδήλατό του και τις βόλτες του κάθε Παρασκευή στο Freeday και μας έστειλε τις περί ανδρικής μόδας απόψεις του, όπως άλλωστε μας είχε υποσχεθεί. Φρόντισε μάλιστα να ενημερώσει τους άντρες της παρέας για όσα πιστεύει σχετικά με τα "do" και "don't" των ανδρικών εμφανίσεων και αυτοί περιμένουν εναγωνίως όσα ακολουθούν παρακάτω. Ας διαβάσουμε λοιπόν όσα μας έγραψε για να δούμε αν διεκδικεί άξια τον τίτλο του γνώστη της αγοράς και της μόδας για το αρσενικό γένος.
Ένα ακόμα τραγούδι που ξεχωρίσαμε στο τελευταίο άλμπουμ της Νατάσας Μποφίλιου "Οι μέρες του φωτός", σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι "Ας βρέχει" και είναι και επίκαιρος. Ας βρέχει λοιπόν, εμείς θα το ακούσουμε!
Γευστική έκπληξη για τους συναδέλφους στο γραφείο!
Αυτό ήταν το καλοκαίρι των βαφτίσεων για την παρέα του maresei. Μετά από αρκετά χρόνια όπου επικρατούσαν οι γάμοι, φέτος έχουμε κυρίως βαφτίσεις για να μας θυμίζουν πως μεγαλώνουμε και ... νοικοκυρευόμαστε. Εμείς και οι φίλοι μας! Αποκτούμε παιδιά ή γινόμαστε πνευματικοί γονείς ή και τα δύο. Σημασία έχει πως μεγαλώνοντας, προσπαθούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και (στον ολοένα και λιγότερο ελεύθερο χρόνο μας) να καταπιανόμαστε με όσα μας αρέσουν.
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, καταπιαστήκαμε με τις βαφτίσεις. Η πιο πρόσφατη ήταν η βάφτιση του Αχιλλέα που απέκτησε και επίσημα το όνομά του στις 13 Σεπτεμβρίου. Το θέμα της βάφτισης ήταν ασορτί με την εποχή: έναρξη νέας σχολικής χρονιάς, βιβλία, βιβλιοθήκες, χάρακες, μολύβια, κασετίνες. Από όλα είχε η βάφτιση σε υπέροχα φωτεινά χρώματα.
Λίγο ο καιρός που χάλασε και μας έκλεισε σπίτι, λίγο που μας έπιασε προκοπή, λίγο που είπαμε να πιάσουν τόπο ο καμβάς και τα χρώματα που πήραμε σχεδόν δυο μήνες πριν, ένα από τα προηγούμενα απογεύματα αποφασίσαμε να εκτονώσουμε την καταπιεσμένη μας δημιουργικότητα. Και έτσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τον οικογενειακό μας καμβά!
Το ιδανικό look για τις καλοκαιρινές βόλτες στην πόλη και όχι μόνο..
Θυμάστε την παλιότερη ανάρτηση μας με τίτλο "τι δώρο να πάρω"; Το ερώτημα αυτό ήρθε και πάλι στο προσκήνιο για τρία αγαπημένα μου κορίτσια. Ήθελα να τους πάρω από ένα δώρο και ήθελα κάτι που θα τους μείνει, θα τους προσφέρει τροφή για σκέψη, θα τους δημιουργήσει εικόνες, θα τους δώσει ερεθίσματα, θα ανοίξει τους ορίζοντές τους... Και τι καλύτερο λοιπόν από ένα βιβλίο για την καθεμιά;
Οι atenistas ξαναχτυπούν! Αυτή την Κυριακή 19.05 μας καλούν να ανακαλύψουμε παρέα μια άγνωστη Αθήνα..
Πρόκεται για μια δράση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που μας αρέσει πολύ!
Το "τι να φάμε αύριο" σε κάθε πιθανή παραλλαγή (βλ. "τι να μαγειρέψω αύριο", "τι να φτιάξω αύριο", "τι να ετοιμάσω αύριο" κτλ..) και το "τι να φορέσω αύριο" νομίζω πως είναι τα δύο ερωτήματα που μας βασανίζουν πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο.. Κάθε μέρα αυτές οι ερωτήσεις, κάθε μέρα οι ίδιες σκέψεις, κάθε μέρα το ίδιο μικρό άγχος για να δώσουμε απάντηση...
Ξεκινάμε να μετράμε αντίστροφα.. 13 και σήμερα;.. και φτάνουμε στο Πάσχα! Πώς περνάει έτσι ο καιρός;
Με μεγάλη χαρά είδαμε τέσσερις ελληνικές παραλίες ανάμεσα στις 100 καλύτερες παραλίες του κόσμου, σύμφωνα με τη λίστα που παρουσίασε το CNN. Τέσσερις παραλίες, η μία καλύτερη από την άλλη.
Το ξύλο, οι πέτρες, τα φυτά, τα φυσικά υλικά γενικώς έχουν έρθουν στο προσκήνιο και μπορούν να δώσουν μια πολύ ωραία εικόνα στο χώρο μας, δίνοντας την εντύπωση πως βρισκόμαστε λίγο πιο κοντά στη φύση.
Υπάρχει μια διαδρομή στην Ελλάδα όπου ξεκινάς "απ΄τα ψηλά", ανάμεσα σε άγριες βουνοκορφές και καταλήγεις στα "χαμηλά" σε μια όμορφη παραλία με βαθιά, καταγάλανα νερά. Κατεβαίνεις απόκρημνες πλαγιές, διασχίζεις πλούσια δάση κι ακούς τρεχούμενο νερό να κελαρύζει στη μέση του πουθενά. Στέκεσαι σε σημεία με απίστευτη θέα. Ανοίγεις το βήμα σου σε άλλα για να αποφύγεις πέτρες που πέφτουν από ψηλά. Περνάς μέρη όπου ακούς φωνές θαυμασμού σχεδόν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Φτάνεις σ' άλλα όπου πινακίδες σ' ενημερώνουν να κάνεις ησυχία για το φόβο κατολισθήσεων. Συναντάς ερειπωμένα χωριά, παλιά γεφύρια και ένα είδος ζώου μοναδικού, εξωτικού, τα ίχνη του οποίου χάνονται στα βάθη της ιστορίας.
Σύμφωνα με τη Λήδα Καράμπελα στην ομιλία της στο TEDxThessaloniki, κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε καλό είναι να αναζητούμε τρεις λόγους για τους οποίους νιώθουμε ευγνωμοσύνη για ό,τι ζήσαμε μέσα στη μέρα μας. Τρεις λόγους πέρα από το ότι είμαστε καλά, ότι έχουμε υγεία κτλ κτλ...
Αφιερωμένο σε όλους όσους αυτές τις μέρες θα ταξιδέψουν για να περάσουν τα Χριστούγεννα με τα αγαπημένα τους πρόσωπα στο σπίτι ή κάπου αλλού..
Η χαρά της ζωής κρύβεται σε μικρά καθημερινά πράγματα. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμαστε!
Τα χειροποίητα σοκολατάκια της φίλης μας με το μανταρίνι και τα καρύδια τα θυμάστε; Φυσικά τώρα που τα μανταρίνια είναι εκτός εποχής, μπορείτε να τα φτιάχνετε χρησιμοποιώντας φλούδα και χυμό πορτοκαλιού...
Η άνοιξη μπήκε δυναμικά! Το πράσινο κυριαρχεί και πάλι παντού και μας αρέσει τόσο πολύ!!!
Είναι ιδανική ευκαιρία να βγούμε στη φύση, να περάσουμε χρόνο μικροί και μεγάλοι μαζί, να ανακαλύψουμε τα υπέροχα τοπία και τις ομορφιές του δάσους, τα φυτά, τις πεταλούδες...
Αν όμως όλα αυτά φαντάζουν λίγο μακρινά για σήμερα, σας έχουμε μια εξίσου ενδιαφέρουσα πρόταση.
Ένα τραγούδι που ξέρουμε και αγαπάμε σε μια ζωντανή εμφάνιση της Αμερικανίδας τραγουδίστριας και τραγουδοποιού που ακούει στο όνομα Cat Power.
Έτσι για να κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα!
Είναι χειροποίητα, νηστίσιμα, φτιαγμένα με αλεύρι ολικής άλεσης, καστανή ζάχαρη και μέλι και μπορούν να συνοδεύσουν τέλεια τον καφέ ή το τσάι.
Είναι η πρώτη μου δημιουργία στην κουζίνα στο πλαίσιο των γιορτών που πλησιάζουν. Ήταν και ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τζίντζερ που είχα πάρει εδώ και καιρό και περίμενε να δώσω νόημα στην ύπαρξή του στο ντουλάπι μου.
Μετά την περσινή του επιτυχία, το Open House Thessaloniki διοργανώνεται και πάλι στη συμπρωτεύουσα το προσεχές παρασκευοσαββατοκύριακο, 18 - 20 Οκτωβρίου 2013.
Πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, μόλις είχα φτάσει Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν αντιμέτωπη με την καινούρια μου ζωή. Θυμάμαι τον πανικό και τη λύπη που αισθανόμουν γιατί μου φαινόταν τόσο πολύ τεράστιο όλο αυτό που ξεκινούσε. Θα ζούσα μόνη μου, θα διαχειριζόμουν τα λεφτά μου, θα συντηρούσα το σπίτι μου και όλες οι στιγμές μου σε αυτό θα ήταν στιγμές μοναξιάς. Για έναν άνθρωπο που λατρεύει την οικογένεια και μισεί να είναι μόνος, πιστέψτε με, αυτό είναι τεράστιο βήμα.
