Junior Easter Bunny 2017
- Κατηγορία Φωτογραφίζω
Άλλη μια μυστική ανταλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ παιδιών (λέμε τώρα) και μεταξύ μαμάδων (χαιρόμαστε πιο πολύ κι από παιδιά). Και φυσικά συμμετέχουμε και σε αυτή οικογενειακώς!
Άλλη μια μυστική ανταλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ παιδιών (λέμε τώρα) και μεταξύ μαμάδων (χαιρόμαστε πιο πολύ κι από παιδιά). Και φυσικά συμμετέχουμε και σε αυτή οικογενειακώς!
Μετά τη χαρά που μου έδωσε το Junior Secret Santa 2016 (η μυστική χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή για παιδικά δωράκια), δεν μπορούσα να αντισταθώ σε άλλη μία ανταλλαγή. Αυτή τη φορά ο σκοπός ήταν η ανταλλαγή γεύσης. Ναι, καλά διαβάζετε! Όλες οι συμμετέχουσες ανταλλάξαμε ή ακόμα ανταλλάσουμε - κάποια δέματα δεν έφτασαν ακόμα στον προορισμό τους - γεύσεις!
Σπιτικές λιχουδιές ή άλλα αγοραστά εδέσματα και τοπικά προϊόντα μπήκαν σε σακουλάκια και κουτάκια και ταξίδεψαν. Είτε μακριά είτε κοντά, ολοκληρώνοντας το ταξίδι τους έφτασαν στα χέρια των παραληπτριών τους και τους (μας) οδήγησαν σε νέα γευστικά μονοπάτια.
Πόσο χάρηκα φέτος για τη συμμετοχή μου στο Junior Secret Santa! Έγινα ο μυστικός Άγιος Βασίλης για δυο κοριτσάκια. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω προς το παρόν τα λιγοστά που γνωρίζω για καμιά από τις δύο.
Σήμερα το διαδικτυακό μας μενού έχει ιδέες για τα περιτυλίγματα των χριστουγεννιάτικων δώρων σας προς τους αγαπημένους σας ανθρώπους, βασισμένες στα περσινά μας δώρα.
Για το Πάσχα που έρχεται έχουμε πάλι σε ετοιμότητα την τσάντα mickey mouse του Φίλιππου! Είναι μια τσάντα - δώρο από μια πολύ αγαπημένη φίλη, η οποία μας βόλεψε τρομερά! Και αρέσει και στον Φίλιππο πολύ!
Τρεχαλίτσες που βλέπω ακόμα και στο σαλόνι, παρατημένες για μέρες και δε με ενοχλούν καθόλου. Και κάθε φορά που τις αντικρίζω θυμάμαι το άρθρο της Μαρίας για το "Παιχνίδι στο καθιστικό, ποιοτικό και ήρεμο". Γιατί αυτό είναι. Είναι παιχνίδια ποιοτικά, όμορφα που θα μπορούσαν να διοκοσμούν το ανάλαφρο σαλόνι μας!
Και τώρα που ξεσηκωθήκαμε με τα ταξίδια (βλέπε Μιλάνο, λίμνη Κόμο, Μπελάτζιο, Λουτρά Πόζαρ... και πόσες άλλες εκδρομές εντός Ελλάδας, ακόμα και κάτι Κυριακές μεσημέρια σε γραφικά χωριά και ακόμα πιο γραφικές ταβέρνες), τι θα κάνουμε με τα παιδιά; Πώς μπορούμε να τα έχουμε μαζί μας και να τα απασχολούμε δημιουργικά σε μέρη, καφέ και ταβέρνες χωρίς αυλή; Καλά τα τάμπλετ και τα κινητά αλλά προς το παρόν, εμείς τουλάχιστον, έχουμε καταφέρει να απέχουμε και ελπίζουμε να το καταφέρουμε για αρκετό καιρό ακόμα. Οπότε καταφεύγουμε σε πλαστελίνες, μπογιές, ζωγραφιές, παιχνίδια...
Αρχίζουμε τις προτάσεις λοιπόν με παιχνίδια - δώρα που πήραμε τους τελευταίους μήνες μαζεμένα (και ακόμα ανοίγουμε) και είναι ό,τι πρέπει για να χωράνε στις αποσκευές μας και να πηγαίνουν όπου πηγαίνουμε...
Άλλο ένα παιχνίδι που προσφέρεται τόσο για καλοπέραση μικρών μεγάλων όσο και για μεταφορά.
Το γνωστό σε όλους μας domino που δέχθηκε ο Φίλιππος ως δώρο στα γενέθλιά του από μια έμπειρη μαμά, προσαρμοσμένο στην ηλικία του! Domino με ζωάκια!
Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε όλους τους νονούς που δεν ξεχνούν τα βαφτιστήρια τους και τους δείχνουν την αγάπη τους με κάθε πιθανό τρόπο..
Φέτος για τα δώρα μας επιλέξαμε χειροποίητες συσκευασίες με κύρια πρώτη ύλη απλούς φακέλους αλληλογραφίας.
Μια νέα εβδομάδα ξεκινά. Η πρώτη εξολοκλήρου εργάσιμη εβδομάδα του έτους. Χρειαζόμαστε ενέργεια με ένα γρήγορο, θρεπτικό και χορταστικό πρωινό.
Ετοίμαζε η μητέρα τραπέζι για αγαπημένους οικογενειακούς φίλους και έβγαλε πιάτα, μαχαιροπίρουνα, ποτήρια καθημερινής χρήσης... "Μα τι τα κάνεις τα καλά σου τα σερβίτσια; Για ποιον τα κρατάς; Ποια είναι πιο επίσημη περίσταση απ' ότι αυτό το τραπέζι με φίλους; Εντάξει, μη βγάζεις τα κρυστάλλινα τα κολονάτα ποτήρια αν νομίζεις πως θα τους κάνεις να αισθανθούν άβολα, και δε χρειάζεται να βγάζεις διπλά και τριπλά πιρούνια και κουτάλια αλλά τουλάχιστον βγάλε ό,τι άλλο καλύτερο έχεις, ό,τι δεν χρησιμοποιείς συχνά. Ε πότε περιμένεις να τα χρησιμοποιήσεις"...
Ακολουθεί η αφήγηση μίας πολύ ωραίας καλλιτεχνικής εμπειρίας που οι αγαπημένοι φίλοι μας, Χάρης και Χρύσα, είχαν την τύχη να ζήσουν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας (28/2 – 3/3). Στις γραμμές παρακάτω, δεν θα βρείτε ούτε μία αναφορά σε ταραμοσαλάτα, χταποδάκι, χαρταετό ή κούλουμα.
Παραφράζοντας τον τίτλο του βιβλίου του Μενέλαου Λουντέμη, οι πανέμορφες "νυφούλες" ετοιμάζονται να μας δώσουν σε δυο μήνες περίπου τους νοστιμότατους καρπούς τους...
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Ο καιρός των γάμων έφτασε πια για τα καλά. Οι μελλοντικές νύφες τρέχουν για νυφικό, για το στολισμό, για προσκλητήρια, για μπομπονιέρες... Η λίστα είναι πολύ μεγάλη! Και λέω νύφες γιατί συνήθως οι γυναίκες επιμελούνται αυτών των θεμάτων, ενώ οι μελλοντικοί γαμπροί συνήθως περιορίζονται στην επιλογή του κουστουμιού και συμμετέχουν στην επιλογή του φωτογράφου και της μουσικής.
Σας έχει τύχει ποτέ να σας έρχονται δάκρυα στα μάτια λόγω της έντασης της αγάπης που αισθάνεστε για κάποιον; Εμένα ναι! Αυτό το συναίσθημα που γεμίζεις ολόκληρος από μια λέξη, μια ματιά, μια κίνηση. Αυτά είναι τα δάκρυα της αγαλλίασης μάλλον!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο, θέλω απλά να μοιραστώ την ένταση αυτού του συναισθήματος. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και νιώθεις πίεση στον θώρακα, σαν κάτι να θέλει να βγει από μέσα σου. Αγκαλιά μάλλον. Κι αν αυτός λείπει δάκρυα έρχονται να με λυτρώσουν.
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Μια διαφήμιση που τράβηξε την προσοχή μας! Πιθανόν να την έχετε ήδη δει μια και η συγκεκριμένη καμπάνια ανακοινώθηκε τέλος Ιανουαρίου. Ωστόσο, όσοι δεν την έχετε πετύχει αφιερώστε 40 δευτερόλεπτα. Αξίζει τον κόπο.
Τον ποταμό Άρδα τον έχουμε όλοι κατά καιρούς ακούσει λόγω του φεστιβάλ νέων που λαμβάνει χώρα κάθε καλοκαίρι και φιλοξενεί μεγάλο αριθμό γνωστών καλλιτεχνών και ακόμο μεγαλύτερο αριθμό κατασκηνωτών και επισκεπτών. Μερικοί τυχεροί τον έχουμε επισκεφτεί κιόλας σε διάφορες χρονικές περιόδους αν και δυστυχώς όχι κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ.
Το Σαββατοκύριακο όσο γεμάτο κι αν είναι δεν είναι ποτέ αρκετό και έτσι πολύ συχνά τη Δευτέρα το πρωί σιγοτραγουδάμε στο ρυθμό του κομματιού "Sympatique" των Pink Martini..
Ήθελα πολύ να πάω ένα ταξιδάκι αυτή την εποχή. Ένα ταξίδι σε ένα μέρος μικρό, ήσυχο, όμορφο, πολύχρωμο. Μα τι να κάνω που δεν μπορώ και δε βολεύει και μια σειρά διαφόρων παραγόντων δε μου επιτρέπουν να απομακρυνθώ αρκετά.
Μήπως γι αυτό μόλις είδα τις φωτογραφίες της Μαρίας, ταξίδεψα μαζί της; Μήπως γιατί το μέρος που βρέθηκε η Μαρία πριν λίγες ημέρες ήταν μαγικό κι ονειρεμένο; Μήπως γιατί ζήλεψα και λίγο...
Με αφορμή τη χθεσινή έκπληξη το μυαλό μας ακόμη ταξιδεύει στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται!
Άμα το μικρόβιο του δρομέα τρυπώσει μέσα σου και νιώσει τον ρυθμό, την ένταση και τη χαρά του αγώνα, δύσκολα γλιτώνεις... Κι έτσι όπου αγώνας και χαρά κι εγώ εκεί!
Αφορμή γι αυτό το post στάθηκε μια πρόσφατη συζήτηση με μια φίλη μας, υπέρμαχο του κλασικού στιλ και των ασφαλών εμφανίσεων. Δεν της αρέσει να τολμάει πολλά, θέλοντας πάνω από όλα να νιώθει άνετα μέσα στα ρούχα της, να τα φοράει και να μην τη φοράνε, αγαπάει τα κοσμήματα και τα παντός τύπου αξεσουάρ και προσπαθεί πάντα οι εμφανίσεις της να συνάδουν με το σωματότυπο (σχετικά μικρόσωμη) και με την ηλικία της (50+).
Μια πανέμορφη διαδρομή, εύκολη, ακίνδυνη αλλά απαιτητική από πλευράς φυσικής κατάστασης, είναι η ανάβαση στο οροπέδιο των Μουσών από τη θέση "Γκορτσιά".