Να μία διαφορετική ανθοδέσμη που μπορεί να συνοδεύσει σχεδόν όλα τα νυφικά και να κλέψει τις εντυπώσεις προσθέτοντας πράσινες πινελιές στη νυφική σας εμφάνιση.

Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.

Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!

Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες. 

Άλλη μια γευστική έκπληξη για τους συναδέλφους στο γραφείο!

Έχετε σκεφτεί να εξοπλίσετε το γραφείο σας με τις δικές σας κατασκευές;

Η Θυσία είναι το το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας που πραναγγέλλει η συγγραφέας Άννα Γαλανού και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

Μας μεταφέρει στη μεταβυζαντινή εποχή, όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν απέραντη και η Κρήτη υπό τον ζυγό των Ενετών. Μια μυθοπλασία που κινείται σε ιστορικό πλαίσιο, προσφέρει μοναδική ατμόσφαιρα εποχής και εξυμνεί από τη μια πλευρά τον έρωτα που μετατρέπεται σε απέραντη "θυσιαστική" αγάπη και από την άλλη περιγράφει την ατμόσφαιρα της χρονικής περιόδου 1550-1570 με περιγραφές που σε κρατούν σε υπερδιέγερση και αγωνία για την εξέλιξη των γεγονότων και της υπόθεσης. 

Μετά το χθεσινό Paperman, σήμερα σας προτείνουμε μια ελληνική ταινία μικρού μήκους που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο.

Ένα από τα πιο γευστικά και πιο αγαπημένα γεύματα του καλοκαιριού από τότε που άρχισα να εκτιμώ την αξία των ψαριών είναι τα ψάρια είτε τηγανητά είτε στο φούρνο είτε ψημένα στη σχάρα. Ιδιαίτερα όταν ο ψήστης είναι καλός και όταν εκτός από ψήστης είναι και ψαράς και τα ψάρια είναι φρεσκότατα, τότε τι να πω... Δεν υπάρχουν λόγια.

Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας των βραβείων. Μετά τις Χρυσές Σφαίρες λοιπόν και πριν τα Όσκαρ, ήρθε η σειρά των κινηματογραφικών βραβείων BAFTA.

Με αφορμή το "ρητό" που προηγήθηκε, αποφάσισα σήμερα να δω για δεύτερη φορά την ταινία "Αγώνες Πείνας"..

Μιλώντας για τον τοίχο του παιδικού δωματίου, έχουμε την πρόταση της φίλης μας που εκτός από kick boxing και μαγειρική, έχει ταλέντο και στη ζωγραφική. Εκτός από τοίχους σε παιδικά δωμάτια φίλων και γνωστών, ήρθε η ώρα να ετοιμάσει και το παιδικό δωμάτιο του γιου της που μάλλον του αρέσει στην κοιλίτσα της μαμάς και δε λέει να βγει... Το θέμα του τοίχου; Το αγαπημένο της στρουμφοχωριό!

Μας αρέσουν οι σαλάτες και τα υγιεινά εδέσματα αλλά μας αρέσουν και οι γευστικές ατασθαλίες που και που. 

Ευχάριστα νέα για τους λάτρεις των ταινιών κινουμένων σχεδίων επιφυλάσσει η εβδομάδα που μας έρχεται! 

Επειδή μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις και για να μη μένουμε μόνο στη λεκτική περιγραφή, ας πάμε ένα σύντομο φωτογραφικό ταξίδι στα ανθισμένα λουλούδια του Στρασβούργου και του Μονάχου.

Για τη Νατάσα Μποφίλιου ξαναμιλήσαμε μόλις πριν λίγες μέρες, όταν μιλώντας στην καρδιά ακούσαμε το πολύ τρυφερό τραγούδι "Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει".

Αύριο μπαίνει ο τρίτος μήνας του φθινοπώρου και μαζί του ξεκινά το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Παλιό αλλά διαχρονικό...

Με μεγάλη χαρά είδαμε τέσσερις ελληνικές παραλίες ανάμεσα στις 100 καλύτερες παραλίες του κόσμου, σύμφωνα με τη λίστα που παρουσίασε το CNN. Τέσσερις παραλίες, η μία καλύτερη από την άλλη.

κι αν δεν κλαις για την άνοιξη και την πρώτη ηλιαχτίδα γιατί να κλαις;
κι αν δεν πονάς για τον έρωτα όταν σε κυριεύει γιατί να πονάς για την ανάμνηση του;

Ακόμα και αν η μέρα σας σήμερα δεν πήγε τόσο καλά, όσο θα θέλατε, να θυμάστε ότι ...

Ξημέρωσε Χριστούγεννα!

Χαρά, συγκίνηση, αμηχανία είναι μια περίεργη μείξη συναισθημάτων που νιώθω, όταν όλο και περισσότεροι φίλοι με ενημερώνουν για τις προσεχείς ημερομηνίες των γάμων τους. Η ατζέντα αρχίζει να γεμίζει με ευχάριστα γεγονότα και το καλοκαίρι αναμένεται γεμάτο με reunions συμφοιτητών και παλιών φίλων.

Αυτά τα ζωάκια μας έγιναν ανάρπαστα στο πάρτι του Φίλιππου! Είναι από τις κλασικές συνταγές της οικογένειας που τελευταία άρχισαν λίγο να αλλάζουν για να προσαρμοστούν σε πιο πολλά γούστα, κυρίως παιδικά.

Κι έτσι από εκεί που ήταν τα παραδοσιακά νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας που έκανε η μαμά μου πάντα ως μικρές πλεξουδίτσες, περνώντας από πολλές δοκμασίες με κουπάτ, έγιναν αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και άλλα πολλά, και κατέληξαν να γίνουν ζωάκια σε δυο νέες εκδοχές, βανίλια και κακάο.

Λίγο ο καιρός που χάλασε και μας έκλεισε σπίτι, λίγο που μας έπιασε προκοπή, λίγο που είπαμε να πιάσουν τόπο ο καμβάς και τα χρώματα που πήραμε σχεδόν δυο μήνες πριν, ένα από τα προηγούμενα απογεύματα αποφασίσαμε να εκτονώσουμε την καταπιεσμένη μας δημιουργικότητα. Και έτσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τον οικογενειακό μας καμβά!

Το τελευταίο διάστημα με έχουν πιάσει - για άλλη μια φορά - τάσεις φυγής! Να 'ναι η άνοιξη που μετεωρολογικά δεν ήρθε ακόμη; Να ΄ναι το Πάσχα που πλησιάζει και δεν έχω καταλάβει πότε πέρασε το πρώτο τέταρτο του νέου έτους; Να ΄ναι που σε λιγότερο από ένα μήνα η γενέθλια τούρτα μου θα έχει 32 κεράκια; Να 'ναι που ανυπομονώ για το επόμενο προγραμματισμένο ταξιδάκι εκτός συνόρων; Ποιος ξέρει; 

Προς το παρόν τουλάχιστον ταξιδεύω με τη μουσική ακούγοντας το αγαπημένο "Budapest" του George Ezra και αναπολώ την έστω και χειμωνιάτικη επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας κάποια χρόνια πριν.