Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Αυτά τα ζωάκια μας έγιναν ανάρπαστα στο πάρτι του Φίλιππου! Είναι από τις κλασικές συνταγές της οικογένειας που τελευταία άρχισαν λίγο να αλλάζουν για να προσαρμοστούν σε πιο πολλά γούστα, κυρίως παιδικά.
Κι έτσι από εκεί που ήταν τα παραδοσιακά νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας που έκανε η μαμά μου πάντα ως μικρές πλεξουδίτσες, περνώντας από πολλές δοκμασίες με κουπάτ, έγιναν αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και άλλα πολλά, και κατέληξαν να γίνουν ζωάκια σε δυο νέες εκδοχές, βανίλια και κακάο.
Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο. Είναι γεύση συνυφασμένη με γιορτινές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έφτιαχνε η μητέρα μου, ίσως και και η γιαγιά μου.
Τώρα το φτιάχνω εγώ για τα παιδιά μου. Σχεδόν πάντα στα γιορτινά τραπέζια Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς μεταξύ άλλων οικογενειακών συνταγών που αποτελούν πια για μας παράδοση κατά τις μέρες των γιορτών.
Αυτή τη φορά όχι με την κλασική συνταγή της γιαγιάς, που λέει "Τι να βάζει άραγε η γιαγιά, ας βάλω κι εγώ" αλλά με την επίσημη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου.
Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.
Είχα ζουμερά και μυρωδάτα λεμόνια στο ψυγείο. Τα λεμόνια του γείτονα! Και γινόταν ολοένα και περισσότερα. Και μύριζε όλο το ψυγείο τόσο όμορφα!
Κάτι έπρεπε να φτιάξω, κάτι λεμονάτο και ευωδιαστό. Κι έτσι άρχισα να ψάχνω συνταγές για λεμονόπιτες. Lemon pies!
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Πόσο χαιρόμαστε όταν ακούμε για εκδηλώσεις που μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε τον κόσμο και τις πόλεις μας αλλιώς! Αυτό το αλλιώς μας αρέσει πολύ!
Μετά τις προτάσεις μας από τις street style εμφανίσεις στις εβδομάδες μόδας που πραγματοποιήθηκαν στο Μιλάνο, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, έφτασε η ώρα να εξερευνήσουμε το pinterest και να σας παρουσιάσουμε τις εμφανίσεις που μας άρεσαν περισσότερο στην εβδομάδα μόδας του Παρισιού. Για να δούμε τελικά αν οι Παριζιάνες κατέχουν επάξια τόσα χρόνια τον τίτλο της κομψότητας...
Η λίμνη Πλαστήρα ή επισήμως λίμνη Ταυρωπού είναι μια από τις πιο γνωστές τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της, επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γεγονός που δικαιολογεί και το όνομα με το οποίο η λίμνη είναι ευρέως γνωστή.
H Χριστουγεννιάτικη μουσική που λέγαμε, έτσι για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα..
Το γνωστό δημοτικό τραγούδι "Μωρή κοντούλα λεμονιά με τα πολλά λεμόνια..." ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση. Οι καιρικές συνθήκες, η περιοχή και το κλίμα, η καλή χρονιά(;), όλα μαζί συνετέλεσαν έτσι ώστε η κοντούλα λεμονιά της γειτονιάς μας ειδικά φέτος να φτιάξει τόσα πολλά λεμόνια που κυριολεκτικά σε πλήθος ανταγωνίζονται τα φύλλα της. Οι φωτογραφίες το μαρτυρούν.
Μόλις το άκουσα, το έψαξα και το μοιράζομαι...
Πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε με ένα κομμάτι σπάγκο; Πολλά! Φαντασία να υπάρχει...
Δείτε μερικές προτάσεις για να παίρνετε ιδέες.
Εκτός από το αλάτι Ιμαλαΐων, η μητέρα μετά την τελευταία της επίσκεψη στη γραφική Ξάνθη, μου έφερε και ένα σακουλάκι με ένα κόκκινο βότανο. Το είδα και δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται, μέχρι που μου είπε ότι είναι ιβίσκος που τον αγόρασε γιατί όπως της είπε ο φίλος Όμηρος, έχει εξαιρετικές ιδιότητες.
Το άνοιξα το σακουλάκι, έβαλα το περιεχόμενό του σε ένα δοχείο τσαγιού και το τοποθέτησα στο ντουλάπι με τα βότανα. Και μπορεί να έμεινε εκεί ανέγγιχτο για μήνες αλλά από τότε που το δοκίμασα, συνηθίζω να προσθέτω λίγα φύλλα ιβίσκου πολύ συχνά στα ζεστά κοκτέιλ βοτάνων που εκτός από έξτρα γεύση αποκτούν και ένα θεσπέσιο κόκκινο χρώμα.
Πολλοί φίλοι μετακομίζουν τελευταία.. Βγάζει και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη το καινούριο τραγούδι "Μετακόμιση τώρα"... Τι γίνεται;
Λευκό, γαλάζιο, φυσικό χρώμα ξύλου, καλάμια, ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, κοχύλια, αστερίες, βότσαλα και οτιδήποτε άλλο χωράει η φαντασία μας και μας θυμίζει καλοκαίρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ντύσουμε το σπίτι μας με την καλοκαιρινή στολή του.
Μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες για τον ελεύθερο χρόνο και τα ταξίδια, τόσο τα πραγματικά όσο και αυτά του μυαλού, είναι η ανάγνωση βιβλίων.
Οι Side Effects τραγουδούν Caro Emerald... και μας αρέσουν, όπως μας αρέσει κάθε νέα αξιόλογη προσπάθεια.
Καλημέρα! Καλή μας Παρασκευή! Έφτασε πάλι η πιο αγαπημένη μέρα της εβδομάδας!
Ο καιρός μπορεί να μας τα χαλάει λίγο αλλά κατά μια άποψη καλύτερα για όσους αυτό το σαββατοκύριακο θα μείνουμε στην πόλη... Τουλάχιστον δε θα ψηθούμε. Για εσάς που ετοιμάζετε εξορμήσεις σε μέρη με θάλασσα, διαλέξτε ένα μέρος με λαμπερό ήλιο, χωρίς προβλέψεις για βροχές.
Για να μη νομίζετε ότι μένουμε στα λόγια, οι φωτογραφίες απεικονίζουν το σημερινό πρωινό μας.
Και συνεχίζουμε το αφιέρωμα στα Κύθηρα με μια "φωτογραφική" πεζοπορία στους καταρράκτες και τις βάθρες.
Επαγγελματίας από το σπίτι ή ερασιτέχνης blogger ή θέλω απλώς έναν χώρο να κάθομαι στον υπολογιστή μου ή να διαβάζω και δε μ' αρέσει ο καναπές, ένα γραφείο στο σπίτι το χρειάζεσαι. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις αρκετό χώρο; Πώς μπορείς να εξασφαλίσεις μια δική σου γωνιά απομόνωσης, αυτοσυγκέντρωσης κι εργασίας;
Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε όλους τους νονούς που δεν ξεχνούν τα βαφτιστήρια τους και τους δείχνουν την αγάπη τους με κάθε πιθανό τρόπο..
Ο χάρτης που καλύπτει έναν τοίχο του σπιτιού είναι μια ιδέα που μας αρέσει πολύ. Δίνει χρώμα στο χώρο, ιδέες για ταξίδια και μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει αφορμή για άπειρες ώρες παιχνιδιού μαζί με τους φίλους μας. Βέβαια προϋποθέτει καλές γνώσεις γεωγραφίας ή έστω προθυμία για αύξηση των γνώσεων μας στο εν λόγω αντικείμενο.
Πόσο μ' αρέσει όταν συναντώ μικρά αντικείμενα σε απρόβλεπτα μέρη του σπιτιού! Για μια ανατρεπτική διακόσμηση! Για έμπνευση και πρωτοτυπία!
Μετά την κατάκτηση των κορυφών στο Πάπιγκο, έρχεται η ώρα για νέες φθινοπωρινές εξορμήσεις σε βουνά και σε λαγκάδια! Η ανυπομονησία είναι μεγάλη και η προετοιμασία των κατάλληλων εφοδίων απαραίτητη. Με μεγαλύτερη εμπειρία τώρα πια μπορώ να σας πω όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τον εξοπλισμό που πρέπει να έχετε μαζί σας.
