Με αυτό το κομμάτι κλείνουμε τη σημερινή μέρα. Μια μουσική πρόταση που έφτασε στο mail μου και με έκανε να βλέπω και να ξαναβλέπω το βίντεο, να ακούω και να ξανακούω το κομμάτι, που το ξέρω, το έχω ακούσει σε πάμπολες διαφορετικές εκτελέσεις αλλά σε αυτή κολλησα!
Νομίζω πως αν το ακούσετε, θα κολλήσετε κι εσείς!
Τις τελευταίες μέρες μιλήσαμε για τις υποψηφιότητες των Όσκαρ, για τις Χρυσές Σφαίρες, σας προτείναμε ταινίες που μπορείτε να δείτε στο cinema και άλλες που μπορείτε να απολαύσετε χαλαρώνοντας στον καναπέ του σπιτού σας.
Τι θα λέγατε να μάθουμε και μερικά στοιχεία για τη ζωή των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών στα Βαλκάνια;
Πριν λίγες μέρες σας έγραψα τις εντυπώσεις μου για το βιβλίο της Lori Nelson Spielman "Αύριο είναι μια καινούρια μέρα" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Και μάλλον μέσα από τη δική μου αναγνωστική ματιά άρεσε και σε σας, γιατί είχα αρκετά μηνύματα σχετικά με το βιβλίο. Όσοι δε διαβάσατε την σχετική ανάρτηση, δείτε τη εδώ. Όσοι πάλι τη διαβάσατε, προχωρήστε απευθείας παρακάτω... :)
Από σήμερα και για 20 περίπου μέρες θα έχετε δυνατότητα να το αποκτήσετε και εσείς μέσω του νέου μας διαγωνισμού!
Αν και η άνοιξη τυπικά έφτασε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά μας κάνει κάπως τη δύσκολη και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Βέβαια παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί ζήσαμε ανοιξιάτικες μέρες μέσα στους προηγούμενους χειμωνιάτικους μήνες αλλά ως γνωστόν, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον καιρό... Όταν έχει ζέστη μέσα στο καταχείμωνο, το χαιρόμαστε μεν, παραδεχόμενοι δε ότι δεν είναι φυσιολογικό. Κι όταν έχει κρύο, βροχές και χιόνια, πάλι δυσανασχετούμε και λέμε άντε ν' ανοίξει ο καιρός.
Και επειδή η ημέρα ξεκίνησε αισιόδοξα με τη μελωδική φωνή της Μαριέττας Φαφούτη, ας συνεχιστεί και έτσι, αισιόδοξα και φωτεινά.
Σήμερα νιώσαμε την ανάγκη να ξαναγίνουμε όλοι παιδιά..
Ακόμα και τα πιο απλά δωράκια μπορεί να μπουν σε ένα ξεχωριστό χειροποίητο περιτύλιγμα, αποκτώντας ειδική αξία.
Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών, η θερμοκρασία έχει ανέβει, οι τάσεις φυγής έχουν ενισχυθεί...
Τι λέτε λοιπόν για ένα δροσερό, υγιεινό και έθνικ ρόφημα; Έτσι για να δώσουμε στον εαυτό μας άλλη μια αφορμή για ένα έστω γευστικό ταξίδι!
Λευκό, γαλάζιο, φυσικό χρώμα ξύλου, καλάμια, ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, κοχύλια, αστερίες, βότσαλα και οτιδήποτε άλλο χωράει η φαντασία μας και μας θυμίζει καλοκαίρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ντύσουμε το σπίτι μας με την καλοκαιρινή στολή του.
Κάθε φορά που το ακούω είναι σαν να το ακούω για πρώτη φορά..
Τα Τέμπη του Νέστου είναι ένα από εκείνα τα σχεδόν άγνωστα σημεία της Ελλάδας που αν δεν μένεις στη Θράκη ή δεν έχεις κάνει φαντάρος (ΟΚ, οι άντρες!) ή φοιτητής στη Θράκη ώστε να τα διασχίσεις με το τρένο ή να τα περπατήσεις, πιθανότατα δεν τα γνωρίζεις. Ίσως να έχεις δει ή ακούσει κάτι, ίσως και να έχεις διαβάσει σχετικά σε κάποια από τις περίπου 44,900 ιστοσελίδες που κάποια στιγμή έχουν γράψει κάτι γι'αυτά.
Μας αρέσει η έκθεση με θέμα το ΦΩΣ, στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, στο «Π» των καπναποθηκών στην Ξάνθη. Ξεκίνησε την Παρασκευή και συνδυάζει μοναδικές τεχνοτροπίες και μεράκι με κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Αυτά τα σταφύλια σίγουρα δεν είναι τα "Σταφύλια της οργής" αλλά τα σταφύλια της γλύκας. Έτσι τα ονομάζει ο παραγωγός τους που επί χρόνια φροντίζει το κλήμα, μαζεύει τα σταφύλια και τα μοιράζει σε φίλους και γνωστούς. Οι περισσότεροι τα περιμένουν πως και πως κάθε Αύγουστο, μαζί με τους κολιούς και τα τονάκια.
Καινούρια στο σπορ των παραμυθιών, μόλις που θυμάμαι μερικά από τα παραδοσιακά παραμύθια κι αυτά αποσπασματικά από τα δικά μου παιδικά χρόνια... Άρχισα όμως να ψάχνομαι τους τελευταίους μήνες γιατί το θέμα με αφορά πλέον άμεσα. Εξάλλου είναι αρκετά συνηθισμένη η "κόντρα" μεταξύ παραδοσιακών και σύγχρονων παιδικών παραμυθιών και ομολογώ ότι ακόμα δεν μπορώ να εκφέρω εμπεριστατωμένη άποψη.
Τώρα να έχεις ανέβει στον Γράμο, τον Σμόλικα και σε άλλα χαμηλότερα βουνά και να αφήνεις τον "αρχηγό" παραπονεμένο, σαν πολύ δεν πάει; Τι λέτε;
Περπατώντας στους δρόμους και τα πάρκα του Λονδίνου συναντάει κανείς πολλές εκπλήξεις. Αλλά ποιά μπορεί να είναι πιο ευχάριστη από ένα σκιουράκι που απολαμβάνει με τόση λαχτάρα το φαγητό του;
Μετά τους Minor Project και άλλα ευχάριστα μουσικά νέα από την πόλη της Πάτρας!
Η πόλη της Ξάνθης είναι γνωστή για πολλούς λόγους: για το καρναβάλι, την παλιά πόλη και τις γιορτές της, το μίγμα των πολιτισμών που συναντά κανείς εκεί... αλλά για όσους αγαπούν τη φύση, είναι γνωστή και για την περιοχή γύρω απ' αυτή. Όταν βρίσκεσαι εκεί κοντά, αξίζει να περιπλανηθείς στα ορεινά. Πολλά τα βουνά και τα λαγκάδια, τα χωριά και τα γεφύρια.
Ανάλογα με το χρόνο και τη διάθεση που έχεις, επιλέγεις διαδρομές.
Και επιστρέψαμε... Εξάλλου όσες φορές και να επισκεφτώ τα Λουτρά Πόζαρ δεν τα χορταίνω. Ο συνδυασμός του φυσικού περιβάλλοντος με τις ιαματικές πηγές με κάνουν να νιώθω πως βρίσκομαι σε έναν παραδεισένιο τόπο.
Μπορεί τώρα να φαίνεται περίεργο αλλά κάποτε η συλλογή χαρτοπετσετών ήταν παιδική συνήθεια για μεγάλη μερίδα κοριτσιών. Μέσα σε αυτή τη μερίδα ήμουν και εγώ! Εκτός από χαρτοπετσέτες μαζεύαμε αλληλογραφίες, τα αγόρια μάζευαν στρατιωτάκια, όλοι μαζί μαζεύαμε αυτοκόλλητα χαρτάκια με τα σήματα αθλητικών ομάδων ή με τα πρόσωπα αγαπημένων αθλητών ή ακόμα και με φιγούρες παιδικών ηρώων... Αυτές οι συλλογές υπάρχουν ακόμα στο παιδικό μου γραφείο για να θυμίζουν την παιδική αθωότητα, τα παιδικά πάρτι, από τα οποία συγκεντρώναμε και τις περισσότερες χαρτοπετσέτες, τότε που τα πάρτι γινόταν στο σπίτι και όχι σε παιδότοπους.
Τελικά ο Άγιος Βασίλης δε μας άφησε παραπονεμένους! Ήρθε!!!
