Πόσο διαφορετική ιδέα! Πόσο πρωτότυπη! Πόσο μ' αρέσει!
Καρέκλες παλιές, μεταλλικές, σκουριασμένες μα τόσο γερές... Δεν ήταν δυνατό να είναι όλα τόσο περιποιημένα και αυτές οι καρέκλες του σκηνοθέτη να μου χαλάνε την αισθητική. Μια απόφαση ήταν και ή θα πήγαιναν στα σκουπίδια ή για συντήρηση και επειδή μου φάνηκε κρίμα - είχαν και μεγάλη ιστορία, όπως επίσης και ηλικία-, επέλεξα το δεύτερο.
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Αν και η άνοιξη τυπικά έφτασε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά μας κάνει κάπως τη δύσκολη και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Βέβαια παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί ζήσαμε ανοιξιάτικες μέρες μέσα στους προηγούμενους χειμωνιάτικους μήνες αλλά ως γνωστόν, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον καιρό... Όταν έχει ζέστη μέσα στο καταχείμωνο, το χαιρόμαστε μεν, παραδεχόμενοι δε ότι δεν είναι φυσιολογικό. Κι όταν έχει κρύο, βροχές και χιόνια, πάλι δυσανασχετούμε και λέμε άντε ν' ανοίξει ο καιρός.
Μια παλιά καρέκλα σε μια γωνία, ένα ριχτάρι ριγμένο επάνω της, μια μεγάλη κορνίζα από πίσω, δυο τρία ανθοδοχεία και άλλα τόσα κηροπήγια ή καράφες αριστερά και δεξιά ακουμπισμένα πρόχειρα και μερικά βιβλία συνθέτουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι. Δεν είναι πολύ όμορφη και πολύ "τυχαία" διακοσμημένη;
Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.
Είναι γεγονός ότι τα χρώματα μας φτιάχνουν τη διάθεση! Ας μην τα περιορίσουμε λοιπόν μόνο στις εμφανίσεις μας και ας πάρουμε ιδέες για το πως μπορούμε να παίξουμε μαζί τους στο αγαπημένο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία..
Συνδυάζει όσα τόσο μας αρέσουν! Βιβλία, παλιές καρέκλες και την αγαπημένη μου υδρόγειο σφαίρα ως διακοσμητικό στοιχείο του χώρου.
Θυμάστε ότι τις παλιές καρέκλες δεν τις πετάμε; Είπαμε ότι μπορούμε να τις τρίψουμε, να τις βάψουμε και μετά τη μετάλλαξη να τις βάλουμε στην τραπεζαρία μας... Είπαμε επίσης ότι μπορούν να παίξουν και το ρόλο του κομοδίνου πλάι στο κρεβάτι ή να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι σε vintage εκδοχή.
Ο χώρος του γραφείου στο σπίτι είναι μία από τις αγαπημένες μας γωνιές. Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο δωμάτιο για τη στέγαση του γραφείου και της βιβλιοθήκης, πράγμα σπάνιο ειδικά όταν στο σπίτι κατοικεί ολόκληρη οικογένεια ή να ενσωματώνουμε το γραφείο σε ένα από τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και ιδιαίτερα στο σαλόνι.
Νηστίσιμο για να τρώει η γιαγιά, χωρίς ζάχαρη, με αλεύρι ολικής και με ελαιόλαδο για να τρώνε οι της υγιεινής διατροφής, νόστιμο και δελεαστικό για να τρώμε οι νεότεροι.. Μα πόσο μας φροντίζει όλους αυτή η μαμά! Να μη μας λείπει κανένα θρεπτικό συστατικό, να τρώμε πάντα υγιεινά και νόστιμα..
Μαθημένοι από τον γιο δεν είχαμε και ιδιαίτερο πρόβλημα στις τούρτες για τα γενέθλιά του – άντε μέχρι και τρίτη/τετάρτη Δημοτικού. Κανένας σκαντζόχοιρος (κορμός-μωσαϊκό με καθαρισμένα αμύγδαλα για αγκάθια), κανένα απλό παγωτό με γραμμένη την ομάδα του...φτάσαμε στα 11. Πλέον οι τούρτες και τα κεράκια «είναι για μωρά».
Και το κορίτσι το «ξεγελάσαμε» μέχρι τα τρίτα του γενέθλια. Πεταλούδες, πασχαλίτσες (φυσικά με κορμό-μωσαϊκό και χρωματιστή τρούφα ή/και smarties). Στα τέταρτα όμως ήταν ανένδοτη: ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!. Ό,τι πεις πριγκιπέσσα μας... και το google πήρε φωτιά. Καταλήξαμε στην πιο εύκολη. Μην αποθαρρύνεστε από την ομορφιά της – αλήθεια είναι πολύ εύκολη!
Αφήνουμε τους runners και περνάμε στους riders! Και μάλιστα στους cloud riders!
Μια μουσική πρόταση είχε φτάσει εδώ και καιρό στο inbox μου και μου άρεσε από την πρώτη στιγμή.
Ψάχνοντάς τη, διαπίστωσα ότι ήταν το τρίτο μέρος των μουσικών βίντεο της τριλογίας FLORIAN. Τα κομμάτια της τριλογίας έχουν ακουστεί πολύ, έχουν πολλούς θαυμαστές και σήμερα ήρθε η ώρα να απολαύσουμε το πρώτο μέρος της παρέα.
Να σου η μητέρα χθες το απόγευμα, σκάει μύτη με ένα πιάτο γεμάτο αλμυρές πλεξούδες! Έτσι μου τις ονόμασε, έτσι σας τις παρουσιάζω.
Βλέπεις αυτή την τούρτα και δεν πιστεύεις ότι είναι σπιτική. Την δοκιμάζεις και πάλι δεν πείθεσαι. Ξέρεις βέβαια πόσο ταλέντο έχει η φίλη σου στην κουζίνα και σε πολλών ειδών χειροποίητες κατασκευές αλλά πάλι.. αυτή η τούρτα σπιτική; Πότε πρόλαβε... πόσο να της πήρε... Μα τι αντοχές έχει... Και έπρεπε να ετοιμάσει ολόκληρο το πάρτι του γιου της...
Για να μας πείσει λοιπόν, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τη συνταγή... Η (χρυσοχέρα που θα ΄λεγε και η γιαγιά μου) Αγγελική ξαναχτυπά και μας γράφει τα παρακάτω:
Ήρθε η ώρα να ακούσουμε ένα νέο πολύ ιδιαίτερο μουσικό κομμάτι.
Τραγουδάκι σήμερα βάλαμε; Δε βάλαμε! Οπότε ας κλείσουμε μουσικά την ημέρα μας με τον Μichael Kiwanuka να μας ζητάει να του πούμε μια ιστορία..
Τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους του Μιλάνο;
Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου.
Αν και σήμερα μάλλον θα ταίριαζε περισσότερο το "Ένα χειμωνιάτικο πρωί" από την εξαιρετική φωνή της Ελένης Βιτάλη, εμείς ας αψηφήσουμε τον καιρό και ας απολαύσουμε ένα χρωματιστό πρωινό, ακούγοντας την ιδιαίτερη φωνή του Γιώργου Ρους να μας τραγουδάει ένα κομμάτι που αγαπήσαμε πολύ και έχουμε πολύ καιρό να ακούσουμε.
Φέτος δεν παίρνουμε τα βουνά μόνο για ορεινές περιπλανήσεις. Αρχίσαμε και τους αγώνες δρόμου. Ξεκινώντας πέρυσι στο Καστράκι Γρεβενών, πιάσαμε θάλασσα στα παράλια της Λάρισας, φτάσαμε μέχρι την Ξάνθη, επιστρέψαμε στα ορεινά, στον Όρλιακα, και να 'μαστε πάλι μια εβδομάδα μετά στην Ποντινή Γρεβενών, όπου την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκε αγώνας ημιορεινού τρεξίματος 10 χιλιομέτρων.
Όταν στα παιδικά μου χρόνια πατέρας και αδερφός προσπαθούσαν να μου μάθουν σκάκι...
και όταν χρόνια αργότερα ο φίλος ο Β. κόλλησε με το χορό και ιδιαίτερα με το τανγκό και προσπαθούσε να μας μυήσει στα μυστικά του...
Ένα πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι απόλυτα ταιριαστό με τη φθινοπωρινή μας διάθεση. Η μελωδία του και η υπέροχη φωνή του καλλιτέχνη σε ωθεί να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις.
Iron Sky! Αφιερώστε 6,5 περιπου λεπτά για να ακούσετε τον Paolo Nutini σε αυτό το εξαιρετικό τραγούδι.
Καλημέρα! Δεύτερη μέρα της εβδομάδας και δεύτερη μέρα του μήνα. Ο καιρός φαίνεται πως ξαναστρώνει, η πρωινή δροσιά είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, ειδικά αν αναλογιστούμε πως όσο περνάει η ώρα, η θερμοκρασία θα ανεβαίνει.
Πράγματι! Οι αναζητήσεις ποτέ δε σταματούν.. αυτό άλλωστε είναι ένα από τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης!
Να περάσετε όμορφα.. όπου και αν είστε.. ό,τι και αν κάνετε..
Ας κλείσουμε μελωδικά την ημέρα μας με μια εξαιρετική και πολύ φρέσκια διασκευή του Como quisiera decirte των Los Angeles Negros από τον ελληνικής καταγωγής νεαρό Dj/Producer/Chemist Monetrik.
Πολύ μας αρέσει!
Από τη μια maresei-μαμά στην άλλη πέρασε αυτή η συνταγή, εξελίχτηκε και νάτη! Σήμερα περνάει στο μαγειρικό τεφτέρι όλων μας και μένει να μπούμε στην κουζίνα να φτιάξουμε μια υπέροχη πίτα με κοτόπουλο και πράσο!
Η Θυσία είναι το το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας που πραναγγέλλει η συγγραφέας Άννα Γαλανού και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Μας μεταφέρει στη μεταβυζαντινή εποχή, όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν απέραντη και η Κρήτη υπό τον ζυγό των Ενετών. Μια μυθοπλασία που κινείται σε ιστορικό πλαίσιο, προσφέρει μοναδική ατμόσφαιρα εποχής και εξυμνεί από τη μια πλευρά τον έρωτα που μετατρέπεται σε απέραντη "θυσιαστική" αγάπη και από την άλλη περιγράφει την ατμόσφαιρα της χρονικής περιόδου 1550-1570 με περιγραφές που σε κρατούν σε υπερδιέγερση και αγωνία για την εξέλιξη των γεγονότων και της υπόθεσης.
Μόλις βρήκα πώς θα οργανώσω μερικά από τα μονίμως ανοργάνωτα υπάρχοντά μου, αξιοποιώντας με δημιουργικό και «think out of the box» τρόπο τους μεταλλικούς κουβάδες μου, που αποτελούν ένα από τα αναμνηστικά του στολισμού του γάμου μου!
