Θυμάστε τις διάφορες επιλογές που είδαμε για εναλλακτικές γλάστρες και χρήση παλιών αντικειμένων για τη φιλοξενία των φυτών μας;

Άμα το μικρόβιο του δρομέα τρυπώσει μέσα σου και νιώσει τον ρυθμό, την ένταση και τη χαρά του αγώνα, δύσκολα γλιτώνεις... Κι έτσι όπου αγώνας και χαρά κι εγώ εκεί!

Είμαι σίγουρη ότι οσοι δεν είμαστε διακοπές αναρωτίομαστε "Τι κάνω εδώ;".

Ας κλείσουμε την ημέρα μουσικά!

Το πασχαλινό τραπέζι είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το τραπέζι των Χριστουγέννων. Συνήθως η διακόσμηση είναι πιο λιτή και το συνολικό ύφος του τραπεζιού πιο ανάλαφρο.. Εξάλλου δε λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι για την πόλη και το Πάσχα για το χωριό;

Έκτακτη ανάρτηση η σημερινή, γιατί ο δρομέας της maresei παρέας μας πήρε πάλι τους δρόμους για να συμμετέχει στον 19ο Μπιζάνιο αγώνα τρεξίματος. Οπότε έχουμε αναλυτικό φωτορεπορτάζ καθώς οι φίλοι δρομείς αναμένουν φωτογραφίες!

Η εικόνα αυτού του υπέροχου ηλιοβασιλέματος στη μαγευτική Καστοριά θα μας συντροφεύει στις μετά τη δύση του ηλίου σαββατιάτικες δραστηριότητες.

Το τελευταίο διάστημα με έχουν πιάσει - για άλλη μια φορά - τάσεις φυγής! Να 'ναι η άνοιξη που μετεωρολογικά δεν ήρθε ακόμη; Να ΄ναι το Πάσχα που πλησιάζει και δεν έχω καταλάβει πότε πέρασε το πρώτο τέταρτο του νέου έτους; Να ΄ναι που σε λιγότερο από ένα μήνα η γενέθλια τούρτα μου θα έχει 32 κεράκια; Να 'ναι που ανυπομονώ για το επόμενο προγραμματισμένο ταξιδάκι εκτός συνόρων; Ποιος ξέρει; 

Προς το παρόν τουλάχιστον ταξιδεύω με τη μουσική ακούγοντας το αγαπημένο "Budapest" του George Ezra και αναπολώ την έστω και χειμωνιάτικη επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας κάποια χρόνια πριν.

Σας τα έταξα αυτά τα σοκολατάκια από την ανάρτηση για το πάρτι γενεθλίων του Φίλιππου. Τα δοκίμασε κόσμος πολύς και όποιος αγαπά την καρύδα, τα αγάπησε και αυτά! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!

Την τιμητική τους είχαν η Σιάτιστα και ο Μπούρινος την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015 με τον 8ο Αγώνα Ορεινού Τρεξίματος "Μπούρινος". Αθλητές από όλη τη Δυτική Μακεδονία και άλλες κοντινές πόλεις, βρέθηκαν στην περιοχή για να συμμετάσχουν είτε στον πολύ απαιτητικό αγώνα δρόμου των 30 χιλιομέτρων είτε στον αγώνα των 10 χιλιομέτρων.

... ξημερώνει άλλωστε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο...

Η άνοιξη έφτασε στο μπαλκόνι μου. Τα πρώτα φυτά πήραν θέση στο ράφι και αμέσως άλλαξε η όψη του μπαλκονιού και μαζί της η διάθεσή μου κάθε φορά που το αντικρίζω.

Τόσο καιρό το ακούω στο ραδιόφωνο και κάθε φορά κάνω την ίδια σκέψη. Ποιο τραγούδι είναι; Πολύ μ' αρέσει! Και κάθε φορά δεν το συγκρατώ για να το ψάξω. Μέχρι σήμερα.

Μ'αρέσει ο τίτλος του εν λόγω κομματιού!

Αυτό το κομμάτι τούρτα δείχνει το πιο νόστιμο γλυκό που θα μπορούσα να σκεφτώ αυτή την ώρα. Μια τούρτα φτιαγμένη με μπισκότα oreo. Πού μπορώ να βρω άραγε;

Το να χαρίζεις κάτι σε κάποιον που αγαπάς σου δίνει μεγάλη χαρά και η όλη διαδικασία της αναζήτησης και της επιλογής του κάθε δώρου ξεχωριστά είναι ιδιαίτερα ευχάριστη για τους περισσότερους. Ωστόσο, μερικές φορές εξελίσσεται σε δύσκολη διαδικασία μια και μπορεί να μη ξέρεις τι να διαλέξεις για τον καθένα.

Μουσικό διάλειμμα à la française με τη Zaz να αναρωτιέται "Τι περιμένουμε;".

Διπλή χαρά στο σπίτι μας σήμερα! Και όταν λέμε σπίτι εννοούμε το αγαπημένο μας στέκι, εδώ στο maresei! Οι λόγοι της χαράς μας είναι αφενός το ότι έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε άλλο ένα άρθρο της αγαπημένης μας φίλης Σίσσυς Κ. και αφετέρου ότι εδώ και λίγες μέρες είναι στον αέρα η ιστοσελίδα της. Η Ώρα του Παιδιού είναι ένα site αφιερωμένο στα παιδιά!

Aς γίνουμε λοιπόν για λίγο πάλι παιδιά, αφήνοντας τη Σίσσυ να μας μεταφέρει στον κόσμο του Ευγένιου Τριβιζά.

Τη σχέση μας με τα λουκούμια την έχετε καταλάβει.. Η ιστορία τους μας συγκινεί και μπορείτε να τη διαβάσετε εν συντομία εδώ.. Μας συνοδεύουν κατά τη διάρκεια του ελληνικού καφέ και μας ταξιδεύουν στην Ανατολή...

Βλέπεις αυτή την τούρτα και δεν πιστεύεις ότι είναι σπιτική. Την δοκιμάζεις και πάλι δεν πείθεσαι. Ξέρεις βέβαια πόσο ταλέντο έχει η φίλη σου στην κουζίνα και σε πολλών ειδών χειροποίητες κατασκευές αλλά πάλι.. αυτή η τούρτα σπιτική; Πότε πρόλαβε... πόσο να της πήρε... Μα τι αντοχές έχει... Και έπρεπε να ετοιμάσει ολόκληρο το πάρτι του γιου της... 

Για να μας πείσει λοιπόν, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τη συνταγή... Η (χρυσοχέρα που θα ΄λεγε και η γιαγιά μου) Αγγελική ξαναχτυπά και μας γράφει τα παρακάτω:

Ένα καθιστικό που συνδυάζει μερκές από τις ιδέες που μας αρέσουν πολύ. Αφενός ο αυτοσχέδιος καναπές που βασίζεται σε ξύλινες παλέτες και αφετέρου τα πολλά κάδρα στον τοίχο που συντελούν στη δημιουργία ενός χώρου με προσωπικότητα,  ιδανικό για χαλάρωση και υποδοχή φίλων.

Kαλημέρα και καλό μας μήνα! 

Οι κάρτες γενεθλίων που πωλούνται στα καταστήματα έχουν πια διάφορα χρώματα, σχέδια, μεγέθη, άλλες περιέχουν μηνύματα και στιχάκια με χιούμορ, άλλες πιο σοβαρά, άλλες είναι κενές και περιμένουν τις δικές μας μοναδικές ευχές.

Έτοιμη η βασιλόπιτα! Φέτος είπα τουλάχιστον γι αυτό το γλυκό, να κάνω μία παύση με τους πειραματισμούς και να κάνω την κλασική συνταγή της μαμάς, που τόσα χρόνια ξέρουμε και αγαπάμε!